 |
| غنی پرواز، ناگمان | فوٹو ریگزار |
!بے منزلیں مسافر
ناگمان
’بے منزلیں مسافر‘ غنی پرواز ءِ آزمانکانی دومی کتاب اِنت۔ من اے کتابءِ چیزے آزمانکءِ سرا چمشانک دیاں ءُُ چاراں کہ پروازءِ آزمانکاری کجا سر اِنت۔
:جَور
جور شاعرے ءِ کِسّہ اِنت کہ یک روچے اَنچیں میتگے ءَ پہ کارےءَ رؤت کہ اودا آئیءَ کسانیءَ ونتگ۔ آ وتی کوہنیں اسکولءَ ہم چکّرے جنت۔ اسکول ءِ نوکیں سر اُستاد آئیءَ باز عزت دنت۔ دوئیناں چدءُُ پیش ڈِیکّ نہ وارتگ۔ شاعر دلءَ گُشیت بلکیں آئیءَ منی شاعری دوست بیت بلے رَندا ہمے گپ دیما کئیت کہ مردءَ چرائیءَ کارے کشّگی اِنت۔
کِسّہ وَشّ اِنت بلے آزمانک چہ رَدیءَ پُرّ اِنت۔
:وہدے سَر اُستاد شاعر (رحمت) ءَ گندیت چوش گُشیت.......▣
سک شر کتگ۔‘ ہیڈماسٹرءَ پہ وش تبی وتی سر چنڈینت۔ ’ما تئی گندءُُ نندءِ واہگ دار بوتگیں۔ اَسلیں حبر ایش اِنت کہ ما پہ تو سک گٹّیں۔ شرّ اِنت کہ مرچی دست ءَ کپتگ ئے۔
چریشیءَ پد آ کمّکے وتی دفتری کارءُُ باراں دزگٹ بوت۔
برے گوں کاگدءُُ فائلاں سر پُٹ بوت ءُُ برے گوں وتی اسکولءِ منشیءَ اسکولی جیڑہءُُ جاورانی گپءُُ تراناں گیڑ بوت، پمیشا گوں رحمتءَ گپءُُ رپءِ باز کم وہدیئِ رست۔
)........ اِدا ہیڈماسٹرءِ وڑءُُ پیماں بچار۔ یک نیمگے آ پہ شاعرءِ گندگءَ ’باز واہگدار‘ بیتگءُُ پرآئیءَ ’سک گٹّ‘ اِنت بلے دومی نیمگا آئیءَ ’باز کم وہد‘ دنتءُُ گیشء منشیءُُ فائلاں نہ اِنت۔ اگن منشیءُُ فائل چہ رحمتءَ دیماتِر اَنت گڑا بایدیں ہیڈماسٹر گوں رحمتءَ بہ گُشیت کہ: ’بہ بخش۔ اے الّمی کار اَنت۔ ایشاں گیشّیناں ءُُ پدا گوں تو حال احوال کناں۔‘
اگن کاگدءُُ فائل چو اَرزشدار نہ اَنت گڑا پہ ہیڈماسٹرءِ دزگٹ کنگءَ اے نِیمّون شرتِر اِنت کہ مکتبیانی ٹولی یے کارےءِ باروا چہ ہیڈماسٹرءَ شورءُُ سلاہءِ گرگءَ بئیتءُُ ہیڈماسٹر گوماہاں کمے دَزگٹ بہ بیت۔ ایشیءَ ابید پد ماں پد گوانکو (فون)ءِ آیگ ہم ہیڈماسٹرءَ دزگٹ کت کنت۔
:دیمترا آزمانک چوش اِنت.......▣
مرچی اولی رَندءَ آئیءَ وتی ہاسیءُُ مزنی مارت۔ اولی رَندءَ آئیءَ ہلکٹ بوت کہ دنیا چہ شرّیں مردمءَ حالیگ نہ اِنت۔
)...... اولی رَندءَ مزن مارگءِ مانا ایش اِنت کہ شاعر چدءُُ پیسر کسءَ دپی جستے نہ کتگءُُ آئیءِ دلءَ اے گِلگءَ جاگہ کتگ کہ دنیاءِ مردم گندگ اَنت۔ بلے دیمترا شاعر ہمے حیال کنت کہ ہیڈماسٹرءَ پَکّا یا پہ من علمی ءُُ لبزانکی کارے است۔ شاعرءِ اے سِتک ہمے چیزءَ پیش داریت کہ آ چدءُُ پیسر ہم علمءُُ لبزانکءِ پِڑءَ دِگرانی کارءَ اتکگءُُ اے اولی رَند نہ اِنت کہ آئرا چُشیں شرپے بکشگ بیتگ۔ اگن چدءُُ پیسر ہم شاعر مردماں عزت داتگ گڑا بایدیں آئیءَ وتی مزنیءِ مارشت پیسرا بہ بیتیں۔ اِدا بایدیں آزمانکارءَ ’اولی رَند‘ءِ بدلءَ بُگشتیں ’مرچی پدا‘۔
ایشیءَ ابید اے ہم حیرانیءِ گپے کہ شاعرءِ دیما اے گواچِن اولی رَندءَ آشکار بیت کہ دنیا چہ شَرّیں مردمءَ حالیگ نہ اِنت۔ زانا اے مردءَ گوں شَرّیں مردماں بِہہ ڈیکّ نہ وارتگ؟
دگہ گپے ایش اِنت کہ شاعر پرچا دلءَ سَدّک اِنت کہ ہیڈماسٹرءَ گوں آئیءَ علمیءُُ لبزانکی کارے اَست؟ زانا آ دگہ ہچ کارءَ نئیت؟!
: یک جاہے شاعر وانگءِ کارگلءِ باروا چو حیال کنت.......▣
اِنچو لبزانکی، علمیءُُ سیاسی مردم کہ اے محکمہءَ ودی کتگ ماں دنیاءَ دگہ ہچ محکمہءَ ودی نہ کتگ۔
)...... پرواز کالجءِ اُستادے۔ آئیءَ وانگءُُ زانگءِ کارگلءِ توسیپ کنگءِ حق است بلے ساڑایگءِ اے دابءَ منی سَرپِر نہ بیت۔ زانا لبزانکیءُُ سیاسی مردمانی تراشگءِ دگہ ادارہے اَست کہ وانگءِ کارگلءَ باج بُرت؟ ہرکس زانت کہ اے دورءَ کُلّیں وانندہیں مردم وانگ جاہانی بَروَرد اَنت۔ اے ہما تاجُکءِ تازیءِ بَسات اِنت...... تاجُکءِ تازیءَ تاچ کٹّت چیا کہ ایوکءَ تَچگا اَت!
:دیمترا شاعر ہیڈماسٹرءِ باروا چو حیال کنت.......▣
ہائی اسکولےءِ ہیڈماسٹر اِنت، دو ایم اے یئِ کتگ۔ یکے ماں اردوءَ۔ دومی ماں انگریزیءَ۔ ءُُ ایم ایڈیئِ ہم کتگ۔ چوشیں مردمءِ گوں لبزانکءِ یک نہ یک تکےءَ سیادی دارگ یا کم چہ کم ءَ دوستی دارگ عجبیں حبرے نہ اِنت
)...... شاعرءُُ ہیڈماسٹر یکے دومیءَ نہ زاننت۔ شاعرءَ چوں زانت کہ ہیڈماسٹرءَ چے چے ونتگ؟ اگن اِدا آزمانکارءَ اے گپ گیش کُتیں شَرتِر اَت کہ: ’رحمتءِ چم ہیڈماسٹرءِ ٹیبلءِ سرا ایریں نام لَوہ (نام پلیٹ) ءَ کپت اَنت کہ آئیءِ سرا نوشتہ اَت: ہیڈماسٹر ۔۔پلانی، ایم اے اردو۔ ایم اے انگلش۔ ایم ایڈ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
:یک جاہے آزمانک چوش اِنت.......▣
حیالانی اوتاگءِ سدگءَ رَند آئیءَ وتی منّا وتارا پہ ہر چُشیں کارءَ تیار کتءُُ نوں ہمے انتظارءَ بوت کہ باریں کدی آ وتی حبرءَ بنگیج کنت۔ چاہ اَتک اَنت۔ چپراسیءَ ایریتکءُُ نشتگیں مردماں دیان کت۔
)...... رحمتءِ حیالانی اوتاگ پرچا سِست؟ اے باروا آزمانکار ہچ نہ گُشیت۔ اِدا اگن آزمانکارءَ ہمے گپ کمے پُشتءُُ دیم کُتین اَنت، گپ وَ ج تِر بیتگ اَت بزاں اول سرا چپراسی چاہاں بیاریتءُُ کوپے رحمتءِ نیمگا بہ شہاریتءُُ نی رحمتءِ حیالانی اوتاگ بہ سدیت گڑا شَرتِر اِنت۔
:دیمترا ہیڈماسٹر چہ شاعرءَ جُست کنت.......▣
’واجہ حوالدارءِ کاگد ما گدآیگا اَنت یا ناں؟‘
’کجام واجہ حوالدار؟‘ پہ حیرانی چرائیءِ دپ ءَ دراَتک۔
’تئی مستریں برات حوالدار رسول بخش کہ بحرینءَ اِنت۔‘
ہیڈماسٹرءَ درّائینت۔
’ہؤ...... آئیءِ کاگد آیگا اَنت......‘ اصلءَ رحمتءَ ہچ گمان نیست اَت کہ آئیءِ براتءِ جُستءَ کنت۔‘
)...... اے اجکہی گپے کہ شاعرءِ برات حوالدارءِ نامءَ مشہور اِنت بلے وہدے کسے چرائیءَ حوالدارءِ جُستءَ کنت آ انچو بانَبرّیت گشے اولی رَندءَ اے نام یئِ اشکتگ۔ اِدا اگن آزمانکارءَ ہیڈماسٹرءِ دپ مان بہ گیشّینت ایں گڑا شاعرءِ حیرانیءَ مردمءِ سر پِر بیتگ اَت۔ چوکہ:
جمعدارءِ کاگد آیگا اَنت یا ناں؟‘ ہیڈماسٹرءَ جُست کت۔
کجام جمعدار؟‘ آ حیران بوت۔
ناں......ناں...... جمعدار ناں، حوالدار۔ تئی مستریں برات حوالدار رسول بخشءِ گپّایاں۔
:آزمانک گومے گپاں کُٹّیت کہ.......▣
ہمے دمانءَ کہ تو پیداک اتئے۔ منا چرے براتءَ معلوم بوت کہ تو واجہ حوالدارءِ کستریں برات ئے۔‘ ہیڈماسٹرءَ وتی کش ءَ نشتگیں ورنایےءِ نیمگا اشارہ کتءُُ گُشت۔ ’گپ ایش اِنت کہ منی کستریں برات بحرینءَ شتگ۔ اشکنگءَ تنی وہدی بے روزگار اِنت۔ منا پرآئیءَ تئی براتءِ نامءَ تئی یک سفارشی کاگدے پکار اِنت۔ من گُشاں بلکیں تئی براتءِ مَدَتءَ آئیءَ نوکری یے بہ رسیت۔ پہل کن واجہ! من تنی وہدی تئی نامءِ جُست نہ کتگ......
!ءُ رحمتءِ دپءَ چاہ جور بوت اَنت
)...... اِدا وانوکءِ دلءَ ہمے کئیت کہ ہیڈماسٹرءَ چہ مردءَ نامءِ جُست اول سرا چیا نہ کت یا چہ کشءَ نشتگیں ورناءَ چیا جُست نہ کت؟ ایشی ءِ پسو ایش اِنت کہ آزمانکارءَ بیچارگیں رحمتءِ دپءَ چاہ جور کنگی بیتگ اَنت پمیشا آئیءَ آزمانک زور ہمے وڑ کُٹّینتگ!
اے آزمانک پروازءَ دو براں نوشتہ کتگ۔ یک برے 1974ءَ نذرآبادءَ، دومی رَندءَ 1978ءَ شالءَ بلے اَنگت اے آزمانکءِ رنگءَ نہ اِنت۔
جور کوہنیں آزمانکے پمیشا ایوکءَ ایشیءِ بنیاتءَ پروازءِ آزمانکاریءِ جہل جنگ شَر نہ اِنت۔ پمیشا اے چمشانکءِ تہا من دو رَند تری آزمانک ہم ہوار کتگ۔
:مہمانی
نوزدہ سدءُ ہشتاد ءُ ہشت 1988ءَ نوشتہ بیتگیں اے کِسّہ چوش اِنت کہ مردے مشکتءَ دہ سال گوازینگءَ رَند وہدے لوگءَ کئیت داں جن ءَ کوٹکیں چُکّے آؤرتگ۔ اے آزمانکءِ بنگپءُُ گُڈسر ہردو شَرّ اَنت بلے آزمانک چہ کمزوری ءَ پُرّ اِنت۔
: آزمانک چوشر وَ بیت.......▣
سرامد چہ گل ءَ پاداں چست اَت۔ پرچا کہ آئیءَ چہ مشکتءَ شریءِ سرا رُپتگ اَتءُُ ملکءَ روگا اَت۔ آ دہ سالءَ رَند ملکءَ روگا اَت۔ آئیءَ واہگ اَت کہ آ اناگہہ ءَ لوگءَ بہ رسیت تاکہ آئیءِ دوستیگیں زال چرآئیءِ اناگتیں گندگ ءَ چہ گل ءَ بال بہ بیت۔ پمیشا آئیءَ وتی روگءِ حال پیسرا دیم نہ دات۔
)...... ’دوستیگیں زال‘؟ آزمانکار گُشیت کہ مردءَ وتی زال دوست بیت بلے اگن مردمےءَ وتی جن ءُُ چُک چو دوست بہ بنت گڑا ایوکءَ پہ زرّءُُ مالءِ روپگءَ دہ سال وَلائتاں نہ جلّیت۔ اگن اے مردءَ جن دوست مہ بیتیں، بے کارءُُ دَندا بیتیں یا جیل بیتیں گڑا اِینچک مُدّتءَ لوگ ءَ نیایگءِ نِیمّونے اَست اَت۔
دگہ گپے ایش اِنت کہ مرد وتی آیگءِ حال ءَ پیسرا دیم نہ دنت کہ جن گلءَ بال بہ بیت۔ زاناں پیسرا حال بہ دیئے جن گل نہ بیت؟ بُندرءَ آزمانکارءَ مَرد گُڑینگی بوتگ پمیشا مردیئِ پَرماتگ کہ زالءَ گُڑین۔
:سرامد کہ کراچی ءَ رسیت تہ.......▣
شاہی ءَ پرآئیءِ مہمانی ءَ دو پس کُشت۔ پدا آئیءِ کراچی ءِ دگہ لہتیں سیاداں ہم آ مہمانی کت۔
سرامدءَ پہ حیرانیءُُ پریشانی گشاد گشادءَ جُست کُتاے چے ایت؟نشتگیں جنین آدمءَ سرامد شرّیءِ سرا چارت ءُُ پہ تژنءُُ بے ریائی درّائینت۔اے تئی مہمانی اِنت پرچا کہ تو دہ سال ءَ رَند چہ دَرملکءَ پیداک ئے۔
ما مسافریں۔ مارا سک دم بُرتگ۔ مارا کمّکے دم کنگی اِنت۔ باریں تو مارا جاگہ دات کنئے یا ناں؟‘ سیاہ تابیں زرینءَ وتی ڈنگر پُٹیں سرسُرینتءُُ جُست ءِ پسّہ داتءُُ وت ہم جُست کت۔
واجہ اے بنگلہ کئیگ اِنت؟‘ زرینءَ آئیءِ پاگءِ نیمگا چارتءُُ جُست کت۔اے سرکاری ریسٹ ہاؤس یے‘ پاگی ئیں مردءَ مزنیں دروازگ بند کت ءُُ پسّہ دات۔
تئی کار ماں اے ریسٹ ہاؤسءَ چے انت؟‘ رودینءَ آئیءِ ماش کَنگیں ریشّانی نیمگا چارتءُُ جُست کتمن اے ریسٹ ہاؤسءِ چوکیداراں۔‘ آئیءَ دوئینانی نیمگا چارگءُُ شوک شوکءَ پسہ داتتئی نام کئے اِنت؟‘ رودینءَ نرم نرمءَ جُست کتمنی نام علاؤالدین اِنت۔‘ آئیءَ پہ بے پروائی پسہ داتءُُ گشاد گشادءَ چراہاں جُست یئِ کت)...... گیشیں لیسءُُ پِلّیسءُُ گیشواری یا بے پکاریں چَہرگ کشّیءَ ابید آزمانکءِ اے بہرءَ دگہ نزوری یے ایش اِنت کہ چوکیدار برے برے شوک شوکءَ گپ جنت ءُُ برے گوں بے پروائیءُُ پدا ہما دمانءَ گشاد گشادءَ جُست کنت۔
منا افسوز اِنت کہ ریسٹ ہاؤسءِ ایدگہ کوٹیانی کلیت دگہ چوکیدارےءَ گون اَنت کہ انوں ادا نہ اِنت۔ ابید چہ منی جندءِ کسانیں کوٹیءَ دگہ بس یک کوٹی یے ءِ کلیت منا گون اَنت۔ تہتءُُ مہت یئِ ہم مان نیست۔ بس یک کرسی یے مان یئِ۔ بلکیں شما گزارہ کت بکن ئے۔
پادا کُرمساک کہ مان کائے‘ زرینءَ چرائیءَ ہم ترندتریں وڑےءَ گُشت ءُُ رودینءِ چپی دست گپتءُُ ہُرژَپّ کت۔منا یلہ دئے بے شرم‘ رودینءَ تیلانک داتءُُ پہ نفرت گُشت۔ہمانگو بو۔ آڈالیں جون‘ آ ہَتر دست کت ءُُ گشاد گشادءَ وت کرسیءِ سرا نشت۔
کوٹیءَ حالیگ کن اِت کہ صاحب پیداک اِنت۔
Post a Comment