 |
| فوٹو : ریگزار |
کِشک
امیردوستؔ
منا منی سنگت بالاچؔءَ زور رضا مند کُت کہ من آئیءِ ہمرائیءَ بُرواں گوں......................چونائیءَ من کارءُُ روزگارےءَ اُوں نہ اِتاں کہ نیمونے بُکتیں۔پدا آئیءَ زِی وتی میتگءِ ہمینچو توسیپ کُت من رَد کپتاں۔
”نُودانؔ ترا گپّے بُگشاں..........؟کمیّں پیسرءَ گِندئے مئے گاڈیءِ ٹیئر پنچر اَت تو گُشگءَ اتئے کہ پریشان مہ بو اللہ حیر کنت۔من اے واستہ پریشان نہ اِتاں کہ مئے گاڈی ءِ ٹئیر پنچر اَت۔من اے واستہ پریشان اِتاں کہ گاڈیءِ ٹئیر ادا پرچا پنچر بوت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔“۔
بالاچ ؔتو اُوں کِسّہ کنئے گاڈی مئیگءُُ تئی تبءِ ھسابءَ وَ پنچر نہ بیت۔وتی گیگءَ چاریت من گُشاں گاڈی اُوں تب ے ءِ واہُند اِنت بلے کسءَ نہ جیڑاتگ................شّریں تو بگش ترا اے جاگہءِ سرا پرچا بَد کئیت............؟
”اے بلائیں کِسّہ یے ایشیءِ گوشدارگءَ واکے لوٹیت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔“
تئی ھیال چی اِنت من بے واکیں مردمے آں..........؟
”اِنّاں منی متلب اے نہ اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔“
گُڈا چی اِنت.......؟اے کلنڈیں گاڈی مارا داں تئی میتگءَ سر بکنت من وَ گُشاں شپ بیت.......گُڈا گہتر نہ اِنت تو ہمے جاگہءِ کِسّہءَ بیارئے............؟
”ہمے جاگہءَ کہ مئے گاڈی پنچر اَت..... اُودءَ دُو کِشک اِتنت یک کِشکے ہمیش اِنت مئے کلنڈءَ گپتگءُُ رؤگءَ اِنت..........دومی ہما اَت زِربارءِ کوہانی نیامءَ وپتگ اَت کہ سک پیچءُُ تاب اَت۔من ئے روک روکءَ چارگءَ اِتاں.....آ اُوں منا چارگءُُ توازہ کنگا اَت..........منا شگان جئنگا اَت........کہ تو تُرسوکےءِ وتی پیروکءِ راہبندانی سرا بھروسہ نہ کنئے.....کدء کانگاشکے اُوں نہ بئے۔سالانی سال گوزنت وتی پیروکءِ حالے اُوں نہ گِرئے ترا پہ وتی پیرُکءَ ہچ زہیر نہ کنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
...........ہمے کہ من جواب بہ گردینتیں..................تو منا گوانک جَت کہ بیا ما گاڈیءِ پنچر وَ دیریں گپتگءُُ ترا توارءَ ایں تَوئے کہ دیم گوں زربارءَ کُتکءُُ چو بُتءَ بیوانکءِ کسی آواز تئی گوشاں سر نہ جَنت...............من پچلرزاِتاں.......... بختاور پدا تو ہمینچو کنداِت من وَ سک پَشل بُوتاں ءُُ بے تواری شُتاں گاڈیءِ تہا نشتاں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
تو سماء نہ کُت.......؟ہمے کِشکءَ کہ من روک روکءَ چارگءَ اِتاں.........آ اوں منی چَمّانی تہا گرمیں پُلک شنزگءَ اَت.........بلے من وس کُت وتی چمّ چہ آئیءَ گیشینت نہ کُتنت..........منا منی پیرُکءَ گُشتگ اَت.......اے کِشک تہنا کِشکے نہ اِنت...........گڈا من پُرس اِتگ اَت.....اے کہ کشکے نہ اِنت گڈا چی یے..............؟دگہ چیزے.........منا داں ہپتگےءَ مہ گِندیت اَنچو گیمریت گُشئے زاناں کسےءَ آس مان ریتکگ...........من پمشکہ گُشاں اے کِشک تہنا کِشکے نہ اِنت.....دگہ چیزے...... بس توئے سرپدبہ بئے.......ءُُ مارگ ءِے بزانئے............. دِگرءَ نزاناں پمّن چو مہروانیں دوستےءَ اِنت......تو اَنگہ کسان ئے تئی سر پِر نہ بیت۔ کئیت یک روچے توئے اُوں سرپد بئے کہ چی یے...........؟من کسان اِتاں..........اینچو کسان اُوں نہ اتاں کہ شَرءُُ حرابءِ فرق مہ زانتیں۔ بلے نزاناں پرچا من وتی پیرُکءِ گپّاں ہچ سرپد نہ بوتاں ءُُ منی سرءَ گوست اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
چونائیءَ من وتی میتگءَ سالانی سرا یک رَندے رواں۔پدا ہم ہامینءَ........... مرچی کہ منءُُ تو رؤگائیں اے اُوں ہمے ہامینءِ مہر اِنت.........اگں منی میتگءَ ہامین مہ بُوتیں......... یا....... میاتکیں من اُوں بہہ نہ شُتگ اِتاں..........نہ زاناں پرچاہمے کہ ہامین بیت مَچّ ناہ کپنت۔منی گُمانءَ ہرچیز ناہءِ بُوءَ کنت.......کدی کدی منا سماء کپیت کہ منی دل اُوں مچّے ہر ہامینءَ ناہ بیت پمشکہ منی گُمانءَ ہر چیز ناہءِ بُوءَ کنت................ترا باور کنت من انگہ ناہ نہ وارتگ.................؟منی دل ناہ نئیت.............. منی ھیالءَ تواے جیڑگءُُ حیران بُوّگءَ ئے کہ اے ناہ نہ وارت گُڈا ہر ہامینءَ پرچا وتی میتگءَ رؤت............. اے اُوں ترا گُشاں............منی ھیالءَ ناہ تہنا بُو چِنگی چیزے....................منا ناہ پہ بُو چِنگءَ سک دوست بیت بلے پہ ورگءَ اِناّں.................منی دل گُشیت ناہءَ بس بُو بہ چِن ءُُ وتی ارواہءَ شادان کن...........نُودانؔ،پدا سوراپگءِ بُو منا سک دوست بیت..........من مُدام سوراپگاں وتی پُونزءِ گرانزاں مانگیجاں ءُُ بس بُو چِناں................منا سک بازوشّ ءُُ پُر لزتیں تاہیرے رسیت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
منی پیرُکءَ زانئے منی نام کئے ایر کُتگ اَت...........؟........کانگاشک..............اے یک باز زیبائیں مُرگے ہامین کہ بیت اے چہ مچکدگءَ در کئیتءُُ دیم پہ کوہاں رؤت دانکہ پولنگ مہ بیت................ من پیرُکءَ را مُدام گُشتگ اَت...........پیرُک.........ہامین بہ بیت من وَ ہر جاگہءَ بباں وتارا وتی میتگءَ سر کناں.............بلے کانگاشک وَ ہامینءَ وتی جِندءَ کشّیتءُُ رؤت............منیءُُ کانگاشکءِ میانءَ باز تپاوت اَست.................گُڈا گُشتگ اتئے ہمیش اِنت اَبّامنا تئیءُُ کانگاشکءِ میانءَ حاصیں فرقءُُ پیرے گِندگ نئیت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
منا وتی حاندانءِ تہا چہ کُلّاں وتی پیرُک دوست تِر بُوتگءُُ اَنگہ دوست تِر اِنت.........بلے نزاناں آئیءَ پرچا مئے ہمرائی یلہ داتءُُ منا سک تہنا کُت۔من جیڑگءَ اُوں اِمبری ہامینءَ منا کانگاشکءِ نامءَ کئے توار پِر جنت...........کئے وتی ہمرائی ءَ بارت ناہ سَر چِنتءُُ دَنت من اِش بُو بہ چِناں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
اَناگہءَ بالاچءَ سما کُت کہ منی چمّ ارسین اَنتءُُ گپّ ئے گونڈ گپت.................. بلے منا ہمے کِشکءِ کِسّہ گوشدارگی اَت..........اُوپار نہ شُت............من پدا بالاچ ٹوہینتءُُ گپّ ہما کشکءِ باہوٹ کُت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔“۔
”ہر ہامین منی پیرُکءَ ناہ چِتءُُ یکجاہ کُت۔پدا اُشترءَ لَڈّ اتنتءُُ شہرءَ بُرت اَنت پہ بہاءَ..........ہر ہامین منی پیرُکءِ کار ہمیش اَت....چُنائیں وَہدءُُ موسمءَ آئیءَ دارءُُ کاہ بُرتگ اَت۔وتی زندءِ روچ تیلانک داتگ اِتاں..........بَلے ہامینءَ ناہ حرید بوتگ اَت پمشکہ آئیءَ اے دوئیں سئیں ماہاں تہنا ناہ بُرتگ اَت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
اے کِشکءِ باروا باریں چینچو تُرسناکیں ھبرءُُ حال شنگ اِتگ اَت۔مردماں وڈ وڈیں گپ جتگ اَت۔منی پیروکءَ اَبید اے کِشکءَ سفر کنگءِ وَ کسءَ را تَوکل نہ بُوتگ.............مئے میتگءِ آ دگہ مردماں اے کِشکءَ بہہ سفر نہ کُتگ اَت......بلے منی پیرُک ءِ کشک ہمیش اَت........آ مدام چہ ہمے کشکءَ شہرءَ شُتگءُُ اتکگ اَت۔مئے میتگءِ آ دگہ مردم ہمے کِشکءَ کہ مئے گاڈی رؤگءَ اِنت ہمے کِشکءَ چے شہرءَ شُتگءُُ اتکگ اِتاں۔یک روچے من وتی پیروکءَ را پُرس اِت.............مئے میتگءِ مردم اے کِشکءَ بہہ نہ رؤاَنت۔تو مُدام ہمے کِشکءَ روئےءُُ کائے ترا نہ تُرسیت..........؟تو ہچ نہ گِندئے.........؟
اِنّاں منی چُک من زِندگیں مردمے آں ءُُ تئی میتگءِ آ دگہ دُرستیں مردم مُردگ شُمار اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
اے کِشک تہنا کِشکے نہ اِنت...........ساہے داریت.........منیءُُ تئی وڈا ساہ کشیت............زندگ اِنت منا ویرندان کنگءَ دل نہ بیت۔دُرساں یل کُتگ۔من اُوں یل ئے بکناں گُڈا سک بزگ بیتءُُ دُعائے بَد کنت۔چو وَ اللہ وَش نہ بیت............پدااے پمّن تہنا کشکے نہ اِنت......ترا باور کنت من چہ دُرساں رَند درکایاں ءُُ چہ دُرساں پیسرشہرءَ رَساں.....اے ہمے کِشکءِ مہروانی اِنت.....ہمے یکیں کِشک اِنت۔کدی من دو کلاکءَ شہرءَ سر باں.............ءُُ کدی سہ کلاکءَ............کدی چار کلاکءَ ہم۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ہما روچءَ گِندئے اے کشکءَ را منی سؤتءُُ زہیرونک سک دوست بہ بنت گُڈا بختاور کُٹّگءِ نامءَ نزانت...........من ترا پمشکہ گشاں پمّن اے تہنا کِشکے نہ اِنت........دگہ چیزے من ئے وَ سک دوست باں..........منا اُوں سک دوست بیت...........گِندئے من بہ مِراں اے کِشک اُوں سک بزگ بیت..................منی واہگ اِنت من ہمے کِشکءِ دَنزءُُ پُلکانی میانءَ وتی زندءِ گُڈی روچاں بگوازیناں ءُُ ہمے کِشکءِ تابءُُ ریسیں اَمبازاں ساکم بباں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
یک روچے منی پیروک پہ شہرءِ رؤگءَ ساڈی اَت۔گُڈا من گُشت منا نہ بَرے گوں.......................درائینت ئے ابّاتو وَزانئے من کُجام کِشکءَ سفرکناں..............منا اَبید اے کِشک گوں دگہ کسءَ نہ سیلیّت..............مُپتءَ وتا چیا جنجال کنائینن ئے............بِل کہ من رواں......منا وتی کِشکءِ واستہ سک زہیر کنگا اِنت............باریں کِشکءِ حال چی اِنت.....مرچی منی رؤگءِ اصل سبب اوں ہمیش اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
من ہچ نہ گُشتءُُ پیرُکءَ اُشتر مہار کتءُُ راہ کپت۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ہمے نیامءَ بازیں روچے گوست۔بلے پیرکءِ ہچ حالءُُ احوال نیست اَت..............گڈا آخر من مجبور بوتاں کہ بُورواں ءُُ وتی پیرُکءَ پَد بہ جَناں...........اے تہنا من زانتگ اَت کہ پیروک کُجام کِشکءَ سفر کنت..............من پہ تُرسءُُ لرز ہمے کِشکءَ را گِپتءُُ کلاکےءِ راہءَ شُتاں..........ءُُ دیست کہ منی پیرُکءِ اُشتر پیداک اِنت بلے پیرُک ئے جَمّاز نہ اِنتءُُ اُشتر تہنا لُڈّان اِنت......................کمیں دیمترءَ شُتاں منی گوشاں زہیروکے ءِ توار کپت من پاد داشتنتءُُ چَمّ ّ شانک داتنت دیست کہ کِشکءَ منی پیرُک وتی اَمبازاں زُرتگ اَت.............ءُُ کَشءَ سُندے ناہ ایر اَت........ناہانی سرا یک کانگاشکے نشتگ اَتءُُ وتی نقشیں بانزُلاں شیرگ چَرپ کنگا اَت۔۔۔۔۔۔۔۔۔“۔
٭٭٭٭
Post a Comment