 |
| فوٹو: ریگزار |
ڈنڈرؔ
( بلوچی گیدی کسّہ )
شوہازکار: اسماعیل داؤد
سئے برات بنت عیسیٰ، موسیٰءُ ڈنڈر۔ ڈنڈر بیچارگ دوئیں براتاں چہ کستر بیت۔ دوئیں براتاں نادوست بیت، بیچارگیں ڈنڈرءَ یکوی جننت، حبرئے دینت، وتی مالءَ چہ ڈنڈرءَ یک پسے ہم نہ دینت۔ ڈنڈر یکوی گُشیت اؤ عیسیٰ اؤ موسیٰ منا پسے بدی اِت من شمے براتاں عیسیٰءُُ موسیٰ گُشنت ما ترا پس ندئیں۔ یک روچے ڈنڈر روتیں بازارءَ دگہ یک شوانگےءِ گورا پسے کاریتءُُ وتی لوگءِ دارءَ بندیت ئے۔ ڈنڈر رؤت استایےءِ گورا گُشیت تو پمن جُتکے پادیگ بجن پادیگانی تہا ہمے توارءَ مان بکن ”ٹکہ عیسیٰ ٹکہ موسیٰ مال دُرست ڈنڈریگ اِنت“۔
اُستا گُشیت شریں، استا جُتکے پادیگ جنت ڈنڈر پادیگاں زیریت کئیت اِنت پَسءِ پادانے دَنت پَس کہ لوگءِ دپءَ تریت پادیگ توار کننت ”ٹکہ عیسیٰ ٹکہ موسیٰ مال درست ڈنڈریگ اِنت۔ عیسیٰ موسیٰ حیران بنت کہ اے چونیں پَسے بیت۔ گراَنت ڈنڈرءِ پسءَ کُش اَنت دور دینت۔ ڈنڈر چاریت منی پس ے کُشت ہچ نہ گُشیت رؤت اِنت پسءِ پوستءَ کشّیت، رَجیت ئے کنت ئے ھینزکے۔ ھینزکے گون بیت یک روچے رؤگءَ بیت دو دُزّاں لہتیں زراِش دُز اِتگءُُ زرّانی حسابءَ اَنت۔ ڈنڈر ھینزکءَ گوات دَنتءُ توارئے پرمائیت، ھینزک کُمب کُمب کنت دُز زرّاں یلو دئینت تچ اَنت۔
ڈنڈر زرّاں زیریت کئیت اِنت عیسیٰءُ موسیٰءِ کرّا، گُشیت ”پرچا منا دو پس نہ بیت شما منی یک پسے کُشتگ منا چینچو زر رَستگ۔ یکیں پسءِ جون بہا کتگ چنچو زرّاں منا گون اَنت۔ اگاں منا دو پس بیتیں شما بکشتیناں باریں دگہ چنچو کلدار منا رَستگ اَت۔ عیسیٰءُُ موسیٰ وتی سجہیں پساں کُشاں پَسانی جوناں بڈءَ کننت رؤنت بازارءَ ترّاں گُشنت بیائے پسی جونے سدکلدار، مردم گُشنت شما پہکیں ہوڑے پسی جونے کئے پہ سد کلدارءَ زیریت، مردم گُشنت اے گنوک اَنت اشاں تاچین اِت۔ پسانی جوناں دور دینت تچ اَنت۔ عیسیٰءُ موسیٰ نی ڈنڈرءِ سرا سک زہر بنت۔ کہ پسے کوشارینتگ اَنت،ءُُ مارا کلدار اوں نہ رستگ ڈنڈرءِ لوگءَ ماندار انت۔ ڈنڈر بیچارگ پدا ہچ نہ گُشیت۔
ڈنڈرءِ لوگ سُچیت، ڈنڈر وتی لوگءِ پُراں روپیت کنت گونیءَ لڈیت اِش ہرءِ سرءَ، دیم پہ بازارءَ۔ راہءِ نیمءَ کہ رسیت گندیت داں دگہ مردکارےءَ اوں ہرے گون ہم گونی یے لڈاتگ ئے، ڈنڈر مردءَ جُست کنت کہ ”تئی اے چی اَنت ترا گون اَنت؟“ مردکار گُشیت ”اے گونڈوی لیبواں“۔”تئی چی انت؟“ ڈنڈر گُشیت ”منی اوں انچین اَنت“ مردکار گُشیت بریں گڑا سودایے کنیں۔ دوئیں ہمراہ بنت کمّوکے راہءَ رواں مردکار گُشیت منی ہرءَ بر گوں من آپ دستے کناں کایاں۔ ڈندر مردءِ ہرءَ مہار کنت کمّوکے راہءَ کئیت مردکارءِ ہرءِ بارءَ دیر کنت وتی ہرءَ پِر کنت، وتی ہرءِ بارءَ دیر کنت مردکارءِ ہرءَ پِر کنت۔
مردکار کئیت اِنت، پدا ہمراہ بنت یک جاگہے راہ دو بنت، ڈنڈر یک راہے رؤت، مردکار دگہ راہےءَ رؤت۔ ڈنڈر کئیت اِنت شہرءَ وتی لیبواں بہا کنت، کئیت اِنت عیسیٰءُُ موسیٰءَ گُشیت ”پرچا منی دو لوگ نہ بیت اَنت شما منی یکّیں لوگ مانداشتگ بچار اِت منی زرّاں“۔ عیسیٰءُ موسیٰءَ کئے داریت وتی دراہیں لوگاں ماندارنت پُراں کننت بڈءَ رونت بازارءَ کہ بیا اِت پُراں بہائی، بیا اِت پُراں بہائی۔ مردم گُشنت شما ہوڑے پُر کدی بہا بیتگ۔
مردم اشاں تاچیننت کاینت لوگءَ ڈنڈرءَ گِراَنت کننت ئے گونیءَ برانت ئے دریاءِ دپءَ دورئے دَینت۔ ہمدا شوانگ گندیت داں دریاءِ دپءَ چیزے کپتگ۔ شوانگ گونیءِ دپءَ پچ کنت ڈنڈر در کئیت شوانگءَ گِپت گونیءِ توکءَ کنت وت شوانگءِ پساں زیریت کئیت۔
ڈنڈرءَ گوں رَمگےءَ گنداں عیسیٰءُ موسیٰ حیران بنت کہ ما اے دریاءَ دور داتگ ایشیءَ رَمگے گونءُُ کئیت۔ ڈنڈر گُشیت بیچارگاں شما منا جہل تر پرچا دور ندات بچار اِت منا چنچو پس گون۔ عیسیٰ ءُُ موسیٰ نی پہک گنوک بنت گُشنت ڈنڈر ہلّت کن بیاءُُ مارا بر دریاءَ دَور بدئے۔ بلّے مارا اوں پس بیت۔
ڈنڈر گُشیت شریں بُرن اِت عیسیٰءُ موسیٰ زیراں گونی گونی یے ڈنڈرءِ رندءَ بنت۔ ہمدا بازارءَ یک بَلُکے در کئیت گُشیت منی نماسگءَ بَراِت گوں بلکیں پاچنے کاریت، منا عیدی نیست۔ ڈنڈر گُشیت بُرن اِت۔ ڈنڈر عیسیٰءُُ موسیٰءَ گوں بَلُکءِ نماسگءَ کنت گونیءَ دریاءِ لنجءَ دور اِش دنت۔ گُشیت برواِت گرک بہ اِت۔
بَلُکءِ نماسگ کہ گلگڑگءَ لگّیت بَلُک گُشیت چے گُشگءَ اِنت؟ ڈنڈر گُشیت تئی نماسگ گُشگءَ اِنت، بَلو! پاچن کُٹ ے بہ بیت کانٹی یے؟ بَلُک گُشیت کُٹّے کُٹّے کانٹی منی جامگءَ دریت۔
٭٭٭٭
Post a Comment