 |
| عیسیٰ گل ۔۔۔۔ فوٹو : ریگزار |
سپر لبزانکی بہ بیت شر یا پہ جاگہےءَ بہ بیت شر، کَلّی ءُُ کپاتے، توشگ ءُُ آپے الّم ءَ لوٹ اِیت۔ اگاں ناں مردم دلپروش ءُُ ناکام بیت یا شُد ءُُ تُنّے ءِ ھرجان بیت۔ لبزانکی سپر ءَ ترا کَلّی ءُُ کپات ءَ آپ ءُُ ناہ مان کنگ نہ لوٹ اِیت، بلکیں کتاب وتی ھمراہ کنگ لوٹ اَنتءُُ لائبریریانی ءُُ کتابجاھانی توّاب کنگ کپ اِیت بزاں ”مطالعہ“ ءُُ وانگ لوٹ اِیت۔ دانکہ کسے ”مطالعہ“ نہ کنت پر آئی ءَ لبزانکی پند جَنَگ سک گران بیت۔ پمیشکہ لبزانکی مساپراں پہ ”مطالعہ“ انچو ھژدری اِنت، انچو پہ نمازی آں دزنماز۔
یک رندے یک (فٹبال)ءِ زانتکارے ءَ یک وشیں گپّے جت گشت ئے ”یک(فٹبالرے)نوَد (90)ملٹ ءِ لیب ءِ تہا ھما شرت ءَ جوانیں کردے پیش داشت کنت وھدے آ روچے سے، چار سھت ءَ دِرکّ ءُُ تمرین کُت بہ کنت“۔ منی ھیال ءَ پہ نبشتہ کارے ءَ یا پہ شائرے ءَ ھم الّمی اِنت آ روچے بوان اِیت گڑا یک ساھتے لِکّگ ءِ سِکّت ءَ داراِیت۔ گُشگ ءِ مکسد ایش انِت وھدے مئے تہا ”مطالعہ“ یا ”مشاہدہ“مہ بیت ما اے گرانیں کار ءَ پہ جوانی ءَ کُت نہ کن ایں۔ مئے ھیا ل ءُُ لیکہانی تہا،آ جہلانکی، آ روانی، آ شِرکنی، آ یک شلی، آ لذّت، آ نازُرکی ءُُ آ تام پدّر نہ بیت،پمیشکہ مارا آ کار ءِ مُزّ ءُُ بدل نہ رَس اِیتءُُ ھمے دلپروشی ءِ آسرجوڑ بیت۔ ھر شائر ءَ، آزمانکار ءَ، رجانکار ءَ،نگدکار ءَ، تنز نگار ءَ وتی لبزانکی سپر ءِ بنگیج چہ”مطالعہ“ بزاں وانگ ءَ کتگ ءُُ نی دیم ءَ جنزان بیتگ۔
1977ءِ زمانگ اَت ءُُ منی ھیال ءَ من شش ءَ یا ھپت ءَ وانگ ءَ اِتاں آ زمانگ ءَ پیشکان ءَ روتاک، ماھتاکءُُ جوانیں کتاب نہ یتکگ ات، ناں بلوچی، ناں اردو۔اَلبہ ھمے وھد ءَ مڈل اسکول ءِ یک کسانکیں لائبریری یے است اَت کہ آئیءِ تہا زبان کزا مہ بیت سدے کپّے کتاب (افسانہ، ناول، تاریخ ءُُ مذھبی کتاب) چہ اردو ادب ءَ است اَت۔ اے مئے وش بھتی اَت مئے چیزے استاد ءَ مارا ھمے کتابانی وانگ ءِ سِکین دات۔ بلے ایشی ءِ بُنگیج چہ کِسّہ ءَ بیتگ اَت۔ مئے یک استادے است اَت ھدامرزی محمد عمر باقی صاحبؔ کہ پسنی ءِ نندوک اَت آئیءَ مدام مئے کِرءَ کِسّہ آرتگ اَت انچیں کِسّہ کہ بلکیں سے سے روچ ءَ نہ کُٹّ اِتگ اَنت۔ چہ ھمے کِسّہاں مارا یک شوکے پیداگ بوت کہ آیانی تہا ما ھمے رنگیں کِسّہ وت ونتگ اَنت، ناول ءِ دروشم ءَ، آزمانکانی دروشم ءَ۔
ما ھر ھپتگ چہ اسکول ءِ لائبریری ءَ کتابے کتابے زرت ءُُ ونت۔ اے رنگ ءَ گوں لبزانک ءَ مئے یک نزیکی یے بنا بوت آ وھد ءِ کتابانی تہا لھتے کتابانی نام من ءَ انگت یات اَنت چوکہ ”عالی پر کیا گزری“، ”مجھ پر کیا گزری“، مرزا ادیب ءِ یک تنز ءُُ مزاھی کتابے ”چچاچونچ“، ”ہمارے نبی حضرت محمدؐ“۔ اے کتابانی گیشتر سیادی گوں چُکّی لبزانک ءَ اَت کہ مئے بلوچی لبزانک ءَ چُشیں کتاب سک باز کم اِنت۔ مئے یک ”کلاس فیلو ے“ءَ ھمے چچا چونچ ءِ کتاب ھمنچو بر ءَ ونت کہ آکِر ءَ آئیءِ نام ھم چاچا لگ اِت ءُُ داں روچء مرچی دیر نہ بیتگ۔اگاں من رد مباں اے کتاب انگت اوں ہائی اسکول پیشکان ءِ لائبریری ءَ است اَنت۔
بزاں مئے لبزانکی سپر ءِ بُنگیج چہ ھمے مڈل اسکول پیشکانءِ کسانکیں لائبریری ءَ بوت۔
وھدے ما ھپت پاس کت ءُُ ھشت ءَ شُت ایں گڈا مارا ماھتاک ”نونہال“ اردو دست کپگ ءَ لگ اِت۔اے ھم یک چکّی ماھتاکے اَت کہ ایشی ءِ تہا چکّانی ”ذہنیت“ ءِ ھساب ءَ آزمانک، نبشتانک مان اِت اَنت۔ دستونک، وشکند”لطیفہ“،گُشتِن”قول“، چکّانی دست کَشتگیں اَکس ھم ھوار اِت اَنت، پوروانیگیں چکّانی ماھتاک ”درونت“ ءِ وڑا َت۔ چوناھی ءَ ما ھمے ”نونہال“ ءِ سالانہ ھریدار اِتیں۔ وھدے من چکّانی نبشانک، وشکَند ءُُ دگہ نبشتہ کتگیں چیز ھمے کتاب ءِ تہا دیست اَنت منی دل ءَ ھم یک ھبّے پاد اتک کہ من ھم نبشتہ بہ کناں ءُُ ”نونہال“ءَ پہ چاپ ءَ دیم بدیاں۔ پیسر پیسر ءَ من یک بُزرگے ءِ گُشتِنے نبشتہ کُت ءُُ دیم دات۔ آ”نونہال“ ءِ تہا چاپ بوت من سک گل بیتاں۔ پدا منی یک نبشتہ کتگیں وشکَندیے ھم ھمے ”نونہال“ ءَ چاپ بوت۔بزاں منی لکّگ ءِ سپر ءِ بندات چہ ھمے وشکَند ءَ بیتگ۔ (اگاں کسّے من ءَ جست کنت) ھمے وشکند من ءَ انگت یات اِنت۔ گندئے ”ٹیلی ویژن“ ءِ پروگرامانی تل ءُُ توکاں ”کمرشل بریک“ کاینت کہ وڑ وڑیں چیزانی پجّار گوں وش رنگی ءَ بنت۔ وشکَند چُش اِنت یک مردے گوں وتی کساں سالیں چکّ ءَ”ٹیلی ویژن“ ءِ دیم ءَ نشتگ،”فلم“چارگ اِنت اناگہ ءَ ”کمرشل بریک“ بیت ءُُ آئسکریم ءِ ”اِشتہار“ ہلّگ لگّ اِیت کہ کسانیں چکّ آئسکریم ءَ چٹّگ ءَ اِنت۔
کساں سالیں چک: ابّا ابّا! اے مئے”ٹیلی ویژن“ اِنت گندئے؟
ابّا: ھو منی چک، چیا زاناں
چک: ابّا گڑا اے رِڈّی مئے ”ٹیلی ویژن“ ءِ آئسکریم ءَ چیا ورگ ءَ اِنت۔
ھمے دَور ءُُ براں انچیں دگہ یک کتابے ”ہونہار“ ھم ما ونتگ اَت۔
آ زمانگ ءَ اے کتاب گوں ڈاک ءَ اتکگ اتنت ءُُ ڈاک بس ءَ آؤرتگ اَت۔ منءَ یات اِنت ھر ماہ ءِ گڈ سرءَ وھدے بس ءِ ہارِن ءَ توار کتگ اَت ما چہ لوگ ءَ دِرک بستگ اَت ءُُ چہ بس ءَ ڈاک ءِ ہاکی چَکیں پیلک بڈّ ءَ جتگ اَت ءُُ دیم پہ شاکر صاحبؔءَ!آ زمانگ ءَ ڈاک مولا بخش شاکرؔ صاحب ءِ ھوالہ اَت۔ بس ءَ ”ڈاکخانہ“ ءَ شاکر صاحب ءَ پیلک ءِ بڈّ ءَ جَنَگ ءِ گم نہ بیتگ، بزاں مارا یک شوکے یک ھبّے بیتگ کہ باریں اے رندیگیں ”نونہال“ ءَ چے چے مان۔ (ھمے نونہال سر داں سرءَ ونتگ نی یل داتگ)
آ زمانگ ءَ بلوچی تاک، ماھتاک ءُُ کتاب مئے ھند ءَ باز کم اَت منی ھیال ءَ یکے دو کتاب چو کہ اُلس، سوگات یا اومان اتنت کہ جاھے جاھے گندگ بیتگ اِت اَنت۔آھم چیزے مردم ءِ کِرّءَ۔
اِد ءَ من یک گپّے گیشینگ لوٹاں کہ من ءَ یات اِنت بلوچی ءِ اولی لبز کہ من آئی ءِ نبشتہ کنگ پہ جوانی ءَ سِکتگ آ ”منءَ“ اَت ءُُ ایشی ءِ سوج دیوک ءُُ استاد ھدامرزی ایں عبدالکریم بیتگ کہ مئے ھم کلاس بیتگ۔ من ءَ یات انت ما چیزے سنگت آئیءِ کماش ھدامرزی عبدالمجید ءِ دکان ءَ نشتگ اتیں۔
آئیءَ درائینت شمے تہا کَے بلوچی ءَ منءَ نبشتہ کنگءَ زانت؟ ما درستاں لِک اِت (م ن ا) منا۔ ھدامرزی عبدالکریم ءَ درائینت ناں چوش نہ انت بلکہ (م ن ءَ) من ءَ اے رھبند شر اِنت ءُُ حضرت علی ؓ ءِ گُشتِن اِنت کہ کسّے من ءَ یک لبزے بگشیت آ منی واجہ ءُُ استاد اِنت۔ ھمے زمانگ ءَ واجہ عبدالغفار ندیم ءَ یک گونڈیں بُک اسٹالے پچ کت چیزے روتاک، ماھتاک، اخبارجہاں، ڈائجسٹ، چوکہ آدابِ عرض، جوابِ عرض ءُُ ایدگہ کتاب آورت کہ چریشی ءَ مارا وانگ ءِ گیشتر موہ رس اِت۔ اِدءَ ما گیشتر آدابِ عرض زرتگ ءُُ ونتگ۔
1983 ءِ کساس ءَ برمش، 1985 ءَ سنج کہ ظہور شاہ ہاشمی اکیڈمی ءِ نیمگ ءَ شنگ بیتگیں کتاب مئے دست ءَ کپت اَنت، ءُُ منی ھیال ءَ ایشی ءَ چہ سالے دو سال پیشتر واجہ عبدالواحد بندیگءَ کہ بلوچی ماھتاک اژ نوک ءَ شِنگ ءُُ تالان کنگ شروع کُت،آ پیشکان ءِ ترّ ءُُ تابءَ اتک ءُُ مئے بازیں سنگتے ءُُ واجہے بلوچی ءِ سالینی ھریدار جوڈ بوت۔ ھمے ماھتاک بلوچی ءِ برکت ءَ ما جوانیءَ بلوچی ءِ وانگ ءُُ لِکّگ دربرت ءُُ گوں بلوچی ءَ کہ مئے وتی شھدیں زبان اِنت ھبّ ءُُ دوستی گیش بیان بوت نی ماھتاک بلوچی ھر ماہ مارا دست کپ اِیت ءُُ ما چہ بلوچی لبزانک، آزمانکار، شائر، تنزنگار ءُُ نگدکاراں گوں جوانی ءَ آشنا بوت ایں ءُُ آیانی نبشتہ کتگیں چیزاں چہ کم کم ءَ سرپد بیان بوت ایں۔ءُُ کمّو مدّت ءَ رند گوں بلوچی لبزانک ءَ ھمگرنچ بوت ایں۔
بلے مئے لبزانکی سپر ءِ تہا مستریں کُمکار ”جوانسال لائیبریری“بیتگ کہ من وتی ”پارسنگ“ھم ھمائیءِ نام ءَ کُتگ ءُُ وھدے جوانسال لائیبریریءِ نام گرگ بہ بیت ءُُ واجہ اسحاق محمودؔ ءِ نام گرگ مہ بیت مزنیں زیادتی یے بیت۔پرچاکہ جوانسال لائبریری ءِ جوڑ کنوک واجہ اسحاق محمود بیتگءُُ منی بلوچی لبزانکءِ نیمگ ءَ دلگوش دیگءَ واجہ اسحاق محمود ءُُ ڈاکٹرعبدالعزیز ءِ مزنیں کِردے است۔بگندے من گوں اے مردماں دُچار مہ بیتیناں بلکیں مرچی اے جاگہہ ءَ سر نہ اِتاں۔کسے ءِ ھزمتانی نا شُکر ی ءَ ناشُکر کن اَنت۔ءُُ کسےءِ شریءُُ زانتکاریءِ نہ منّوکیں مردمءَ مئے بلو چ ماں میاتک گش اَنت کہ ھردو ھرابیں پنّام اَنت۔
ما جوانسال لائبریر یءِ باسک جوڑ بوت ایں۔اِدا مارا وانگی یک جوانیں چاگردے دست کپت۔اِدا سدانی ھسابءَ وڑوڑیں بلوچی ءُُ اردو کتاب پہ وانگءَ است اَت۔ چوکہ آْزمانک،ناول،سپرنامہ،تاریک ءُُ شائری ءُُ دگہ بازیں کتابے بلے اپسوز کہ مرچی ھمے لائبریریءِ پیشکان ءَ یک بلاھیں ماڑی یے مِک بہ بیتیں بلے انی آئیءِ جند گارءُُ بیگواہ اِنت کہ چریشیءَ پیشکان ءِ لبزانک منی ھیالءَ الکاپ ءَ تاوان بار اِنت۔
بگندے نیتانی تہا بدلی اتک،بگندے ھیال بدل بیت اَنت انسان چِہ چیزے۔یک کرارءَ ھُداءِ ذات اوشتیت بس۔جوانسال لائبریریءَ ما وھدے آزمانک یاناول ونتگ اَت،آیانی سرا گپءُُ تران ھم کتگ اَت،گوں ”سینئریں“ سنگتاں گپ ءُُ تران ھم کتگ اَت کہ اے پہ لبزانکی اِزمءَ یک جوانیں ھملے۔من چہ کرشن چندرءِ آزمانک ءُُ ناولاں سک اسر مند اتاں ءُُّ من چہ آئیءِ کتاباں باز سِک اِت ءُُ یک ھسابےءَ من آئیءَ وتی آزمانک ءُُ مزاھیہ تکنیکءِ استاد لیکاں۔کرشن چندر وتی آزمانکانی تہا انچیں رنگےءَ وتی تژن ءِ تِجءَ جنت کہ وانوکءَ ھچ سما نہ بیت بلے اسر آئیءِ پورھیں رگ ءُُ بندانی تہا پیچ ورگءَ لگیتءُُ انچیں رنگےءَ مزا ہ مان کنت کہ مردمءِ دپ ءَ پہ بے سمائیءَ واہ درکپ اِیت۔بہرھال من اردوادب ءِِ تہا گیشتر کرشن چندر ونتگ ءُُ بے سوب نہ بیتگاں۔1986واجہ غنی پرواز ءِ مستریءَ یک ادبی گَلے پورھیں مکران ءَ ٹہینگ بوت۔ایشی ءِ یک بھرے پیشکان ءَ ھم جوڑ بوت۔من ھم آئیءِ یک اُگدہ دارے ءِ اِتاں۔انی منءَ آ اُگدہ یات نہ اِنت۔اے گَل ءَ باقاعدہ یک کارگِسے بیتگ ءُُ ھمک ماہ ما باڑہ داتگ۔ھمک ماھی دیوان کارگِسءَ بیتگاں ھمے نوبتءَ منی تنزنگاری،آزمانک کاری ءُُ شئرءُُ شائری بنگیج بوت۔
چوکہ لبزانکی کاروان ءِ ھمک ماہینی دیوان ھرماہ بیتگ اَنت ءُُ ھاس مارا اگدہ داراں اے ذمہ داری دیگ بیتگ اَت کہ ما یک یک نوکیں نبشتانکے ءُُ یک یک شئیرے الّم ءَ نبشتہ بکن ایں۔چیزےءَ رجانکے،رجانکےءِ واستءَ کڈّن کنگ بیتگ اَت ھمے ھمل ءِ برکت اِنت کہ مرچی چیزے مردم مارا اوں نبشتہ کارے ءِ نامءَ زانت اِنت۔
آوھدءَ ماھینی دیوان گیشتررمّی بزاں ردانکی ءُُ شئیری بھرءَ بیتگ اَنت۔پمشکہ آزمانک ءُُ تنزءُُ مزاھی نبشتانکانی نبشتہ کنگءَ توجہ داتگ۔پمشکہ مئے وڑیں لنگ ءُُ لپرزگیں نبشتہ کار دیم ءَ اتکگ اَنت۔مرچی ماگندیں مئے تہا آزمانک کار،رجانکار، تنزنگار ءُُ ردانکءِ آدگہ تہرانی نبشتہ کار کم بیان اَنت۔آئیءِ مستریں سوَب ھمیش اِنت کہ مئے دیواناں بس شئیر وانگ بنت۔رم ءِ گنجائش نیست۔باید اِنت ما دیواناں ردانکی بھر الّم ءَ ھوار بکن ایں ءُُ نوک باھنداں کڈّن بکن ایں کہ آآزمانک،رجانک،ءُُ تنزءُُ مزاھیہ ءِ پڑءَ گام چست بکن اَنت۔الّمءَ جوانیں نبشتہ کار دیم ءَ کیت۔
من وتی نبشتہ کاریءُُ شائریءِ سپر ھمے دورءُُ نوبتاں بسم اللہ کُت۔بلے من وتی لبزانکی سپر شپادءَ بنگیج نہ کُت۔بلکیں ”جُتکے ٹو“پادءَ کت ھیران مہ بئیت ”جتکے ٹو“منی اولی نبشتانک اِنت کہ من پہ آئیءَ کلم چست کتگ اَت۔اے یک تنزءُُ مزاہی نبشتانکے کہ لبنزانکی کاروان ءِ نیمگءَ یک شنگ بیتگیں تاکے ”کاروان“ءَ 1988ءَ شنگ بیتگ اَت ءُُ جنوری1990ءَ بلوچی ماھتاکءَ ھم چاپ ءُُ شنگ بیتگ اَت۔منی اولی آزمانک ”جنین چُک“ھم یک کاروانے ءِ تہا چاپ بیتگ اَت۔
ھرکمالےءَ زوال،پدا ھما نگیگیں جاور اتک اَنت کہ پہ مئے لبزانکءَ نوح توپانے بوت ءُُ آئیءَ ھرچیز رُپت ءُُ برت جوانسال لائبریری ءُُ لبزانکی کاروان درست نِگُٹ ءُُ ناموراں بیت اَنت۔وھدءِ ترندءُُ تیزیں شہماتءَ آزِرءِ نیل ءَ چگل دات اَنت۔بلے ھمے کمکیں مدتے ءَ بازیں جوانیں نامے یات کنگ بوت۔چوکہ اسحاق محمود، صابرناگمان، عزیزپیشکانی،طائر پیشکانی،من گشاں واجہ خلیل باذل،انور صدیق ءُُ ضامن مراد ھم ھمے ڈگارءِ ولّ ءُُ براَنت۔بِلّے توری آ جوانسال لائبریری ءُُ لبزانکی کارونءِ ممبر ءُُ باسک نہ بیتگ اَنت۔بلے ھمے وڑیں گلاں چہ سکین اِش زرتگ۔
پدا منی تنزءُُ مزاہی نبشتانکءُُ آزمانک گیشتر ماھتاک بلوچیءَ مدامی چاپ بیتگ اَنت ءُُ ھمے سلسلہ منی ھیال ءَ 2006داں برجا بیتگ پدا ھما دنیائی اڑ ءُُ جنجال،بے تھمبلی،ادبی چاگردءِ کمی،بے کتاب جاہی ءُُ دگہ ھمے وڑیں نگیگیں جاوارلاں مارا انچو انگِراں کُت کہ ھچ دراتک نہ کن ایں۔
چوناھیءَ من اے پِڑءَ تنزءُُ مزاہ،آزمانک، تنزءُُ مزاھیہ شائری ءُُ دستونک نبشتہ کتگ بلے منی دستونکانی کساس سک باز کم اَنت ءُُ بژنی ھبر ایش اِنت کہ منی ھمے کمے دستونکانی دپتر باریں چتور گار بوت۔ مزنیں شوھازیءَ پد ھم انگت دست نہ کپتگ۔اگاں کسے ءَ منی ھمے دستونک اگاں جاھے نہ جاھے کتابے ءَ یا انچو دست کپت اَنت من ءَ بداتے،منت وار باں۔ پرچاکہ منی ”تخلیق“اَنت منءَ دوست انَت،بلے من ءَ وتی اوّلی دستونک ءِ چیزے شئیر یات اَنت پہ دروشمے دیم ءَ وانانئے واہ کنے منت وار باں کلاگ زیرے ھُداءِ ملک دو اَنت۔
ؔ ؎ تئی عکسءَ گوں دزگٹّاں
گنوک ءُُ دابھ ءِ مٹّاں
جہان ءَ نام دپاں مرچاں
اے تئی مہرءِ نپ ءُُ کَٹّاں
انچو گُش اَنت دو سوب پیگمبرءَ نہ رس اِتگ ءُُ من تنزءُُ مزاہ،آزمانک،مزاھیہ شائریءُُ سنجیدہ شائری چار سوب وتی دست ءَ کنگ لوٹ اِتگ،پمشکہ سوبین نہ بیتاں ءُُ سنجیدہ شائری چہ دستءَ لگُشت۔آدگہ پِڑا سوبین بیتگاں یا نہ بیتگاں وانوک بزان اَنت،بلے شگراِنت ھُداءِ کہ دنیگہ مئے بلوچی ادبءِ مستریں داد کہ ”سید داد“ءِ نام ءَ چہ سید لبزانکی مجلس بحرین ءِ نیمگءَ آزمانکار ءُُ نبشتہ کاراں دیگ بیتگ ات،منی یک آزمانکے ”ما وتی کار کُت“ءُُ دگہ یک تنزءُُ مزاھیہ نبشتانکے”لَٹّ“ ءَ ھم سید داد گپتگ۔(اے دگہ دگہ سالاں)اے بٹاکے نہ اِنت بلکیں پہ ھما نوک باھنداں یک سکینے،اگاں پہ دل ءُُ ستک کارے کنگ بہ بیت تئی ہر سپر آسان بیت۔منی تنز ءُُ مزاھی شائری شمے دیم ءَ گوستگ ”پارسنگ“ءِ نام ءَ 2010ءَ چاپ بیتگ۔اِدااے گپءَ ھم من (آن دی ریکارڈ)آرگ لوٹاں منی اولی مزاھیہ شئیرءَ بِگر داں دسمبر 2010ءِ گُڈی شئیرءَ درست پارسنگ ءِ تہا چاپ بیتگ اَنت۔یکے من چَل ءُُ پون نہ کتگ۔
چُشیں وھدءَ باز شائروتی شئیراں ”سنسر“کن اَنت ءُُ بازیں چلء ُپونے کشّ اَنت بزاں آ چہ وتی جندءِ شئیراں انکاری بنت،وتی جندءِ ”تخلیقاں“انکاری بنت۔ ھمے رنگ ءَ منی تنزءُُ مزاھی نبشتانکانی کتاب کہ ”کلاگ نہ زیراں“ ءِ نام ءَ پیداگ اِنت آئیءِ تہا ھم منی ھما تنزءُُ مزاہ ھوار اَنت کہ من نبشتہ کتگ اَنتءُُ منی نبشتہ کتگیں سرجمیں آزمانک ”روچے روزگارے“ ءِ نام ءَ ھم پہ چاپ ءَ جریدگ اِنت۔ اِدءَ یک آزمانکے ءَ ابید توامیں آزمانک پہ چاپ ءَ من گِچین کتگ اَنت بس یک آزمانکے من داشت”انسان ءِ مکسد“۔ اے آزمانک ءَ من اے واست ءَ نداراں کہ منءَ دوست نہ بیت بلکیں من چہ چاگرد ءَ تُرسگاں کہ دنیگہ آئیءِ ”ہاضمہ“ نزور اِنت ءُُ من ءَ سِتک اِنت آ ایشی ءَ ھضم کت مہ کنت ءُُ میاریگ من بباں۔ اے دراھیں گپّاں وت گلاھیءِ نیمگ ءَ مہ بر اِت اسل ءَ گُش اَنت کہ تخلیق کار ءَ وتی ھر تخلیق چو وتی چُک ءَ دوست بیت۔
ھمے رنگ ءَ پت ءُُ مات وتی یک چُکّے ءَ پرے ھاترءَ نادوست نکنت کہ آھیِ چم کانٹ بہ بیت، گوش کُر بہ بیت یا سر لونڈ بہ بیت بلکہ آئیءِ نزّءَ چہ آئیءَ شرتریں دگہ دنیا ءَ نیست۔ مستریں تخلیق کار وَ اللہ پاک اِنت ءُُ انسان آئیءِ شرتریں تخلیق اِنت ھُسن ءِ مقابلہ ءَ آئیءِ تاج پوشی بیت ءُُ ھمے انسان ھیب دار اِنت ھم۔ بلے آ درستاں یکیں نزر ءَ چاراِیت روزیگ اِش دنت، ماپ اِش کنت، جنّت ءَ بارت اِش، دوزہ ءَ بارت اِش بلے چہ وتی مھلوکےءَ در اِش نکنت چر آیاں انکاری نہ بیت پرچا کہ ملکہِ ھُسن وتی کار ءَ انجام دنت ءُُ ھما بزگیں ھیب دار وتی کارءَ۔ ھردو یک یک کردے ادا کن اَنت۔ ھر لبزانک ءِ بُنی مول ءُُ مراد ھما زبان ءِ رکّینگ ءُُ پھریزگ اِنت ءُُ آئیءَ صحیح ءُُ سلامتی ءَ آیوکیں نسل ءُُ آئندگ ءَ پُجّارینگ اِنت کہ آسانیں کارے نہ اِنت پمیشکہ ایشی ءِ واست ءَ لبزانکی زانتکاراں اَنچیں دلچسپیں تھر جوڑ کتگ اَنت کہ آیانی سوَب ءَ ما اے کار ءَ گوں ارزانی ءَ کت کن ایں ءُُ وتی زبان ءِ لبز لبز ءَ دیم ءَ برت کن ایں چوکہ گیدی کِسّہ، آزمانک،شئیر ءُُ شائری ءِ توامیں تھر، سپر نامہ، بتل ءُُ چاچ، گُشتِن، کسمانک، ءُُ تامُر ءُُ ھمے وڑیں دگہ بازیں چیزے۔
نی منی ھیال ءَ اگاں کسے ءَ اے پڑءَ یک شئیرے نبشتہ کتگ، ھم آ قابلِ احترام اِنت۔ بیت کنت آئیءِ ھمے یکیں شئیر ءَ کسے چہ وتی ماتی زبان ءِ یک لبزے ءَ آشنا بیتگ گڑا اِدءَ آئی ءِ مکسد وَ پورا بیتگ۔ ءُُ باز رند ءَ تئی یک نزوریں ھیالےءَ چہ یک جوانیں شائرے یا نبشتہ کارےءِ دل ءَ یک جوانیں ھیالے سرا چِست کنت۔ من مَنّاں بلکہ من چہ بیگل ءَ ھزارانی لبز ءُُ آئیءِ بازیں ھیال ءُُ تکنیک یے دربرتگ، بلے بگندئے بلکہ بیگل ھم چہ من بے سوب نہ بیتگ۔ گڑا من وتی ھمے مکسد ءَ بزاں سوبین بیتگاں۔ حضرت علی ءِ گُشتِن ءَ پد ءَ گشاں کسے اگاں من ءَ یک لبزے بگشیت آ منی واجہ ءُُ استاد اِنت۔ گڑا مارا وتی نبشتگیں کاراں کدی پشومانی نہ لوٹ اِیت۔ بلکہ اے پڑ ءَ گیش ءَ چہ گیش وانگ ءُُ گیش ءَ چہ گیش نبشتہ کنگ لوٹ اِیت دانکہ مئے لبزانک دیم ءَ بہ روت۔ مئے ماتی زبان دیمروئی بہ کنت داں ما دنیا ءِ آدگہ زبانانی بروبر ءُ بہ رَس ایں۔
بلوچی زبان سبزبات
٭٭٭
( اے نبشتانک تاکبند " کرکینک " ءِ ہپتمی تاک ءَ چہ زورگ بوتگ ءُ ہمائی ءِ منتءَ چہ شنگ کنگ بوہگءَ اِنت۔ ادارہ ریگزار )
Post a Comment