 |
| فوٹو : ریگزار |
آ……دُرستی وَ گیشتر اِتنت، بلئے آئیءَ وتی ہواریءَ بس پنچ منّ اِتءُُ وتا مستریں برات گُشت۔ ءُُ ہر سُہب…… تا کلاکےءَ انچیں دیوان کُت، گشئے زاناں بادشاہے کہ دربار برجم دارگءَ اِنت۔ وت سکّیں بُرزیں تلّویےءِ سرءَ گالی یے پچے کنائینت، آئیءِ سرءَ ٹوہیں بالشتے ایرئے کنائینتءُُ گوں آئیءَ تِکہ ئے داتءُُ پہ بے کِماری نِشت۔ وہدے کہ آ دگہ دُرست زمینءِ سرءَ پچیں تگردےءِ سرءَ پہ بزّگی نِشت اَنت۔
آ وت جنگلءِ بادشاہ اَت، کہ وتا ”شیرخان“ ے گُشت۔ءُُ ہرچی دل ئے لوٹیت، کتئے، بلئے آ دگرئے وتی کسترپاد لیکہت اَنت، نیم نام کُت اَنتءُُ دلءِ مئیلءَ رنگارنگیں حکم دات اَنت۔
”بشک! مرچی تو دارءَ مرو……“
”شیزّک! مرچی تو شکارءَ برو……“
گزّک! مرچی تو ناہءِ روپگءَ برو……“
”جُمّک! مرچی تو ڈگارءِ کِشگءَ برو……“
”روزُک! مرچی تو کنور بکن……“
سابُک! مرچی تو لوگءَ بروپ……“
سارُک! مرچی تو سؤت بجن……“
گُلک! مرچی تو منی پاداں بہ پِرنچ……“
ہر سُہب…… ہمے رنگیں حکم ئے دات۔ ءُُ وت شُتءُُ بوپءِ سرءَ وپتءُُ پادئے پرنچائینت اَنت۔ ءُُ بیگاہءَ…… برے ابلؔءِ ہمراہیءَ پہ سئیلءُُ سوادءَ کوہءَ شُت، ءُُ برے نبلؔءِ ہمراہیءَ پہ گواتءِ ورگءَ کورءَ شُت۔آئیءِ حکم…… بس یک رندے جُمّکءَ پہ اگوتی پروشت۔ گڑا آئیءَ ہم…… بُستریں کوہءِ ٹُلّءَ بُرتءُُ تیلانک دات۔ آ دگہ حبرے کہ آئیءِ نسیب شَرّ اَتءُُ آ چہ مَرگءَ رکّئیتءُُ نوکیں زندے بنائے کُت۔
جُمّکءِ رَدی، سزاءُُ نوکیں زندءِ بابتءَ آ دگراں چرائیءَ جُستءُُ پُرس کنگ لوٹ اِت، بلئے آئیءِ حکم ہمیش اَت کہ کس چمّن اے بابتءَ ہچ پئیمیں جُستءُُ پُرس کت نہ کنت۔ ءُُ اگں کسےءَ چشیں گُستاکی کُت گڑا آئیءِ حیر نہ بیت۔
بس یک رندے ایوکءَ گُلکءَ پادانی پِرنچگءِ نیامءَ نرم نرمءَ پہ دوستی…… اے گُستاکی کُت۔
”منی حدابُند! اگں یکے ترا جُمّکءِ بابتءَ جُست بکنت، گڑا آئیءِ سزا چے بیت؟“
”آئیءِ سزا باز ترند بیت“ آئیءَ ہم نرم نرمءَ پہ دوستی پسّہ دات۔
”آئیءَ ہم چہ بُستریں کوہءِ ٹُلّءَ تیلانک دئے نا؟“
آئیءَ وشیں رنگےءَ چارتءُُ بچکندت۔
”انّا!“ آئیءَ ہم وشیں رنگےءَ چارتءُُ بچکندت۔
”گڑا چے کنئے؟“ آئیءَ انگہ وشتریں رنگےءَ چارتءُُ بچکندت۔
”من آئیءِ سرءَ…… انچو پروشاں کہ آئیءِ ساہ دربئیت“آئیءَ ہم وشتریں رنگےءَ چارتءُُ بچکندت۔
”آئیءِ سرءَ چے جنئےءُُ پروشئے؟“ آئیءَ پہ داب…… جان کشّ اِتءُُ جست کت۔
”آئیءِ سرءَ…… اے آسنی بمبوءَ جنانءُُ پروشاں“ آئیءَ اولی رندءَ پہ ترندی زہرگِپتءُُ گُشت۔ءُُ وتی کشءَ ایریں آسنی بمبو آئیءَ پیش داشت۔
گُلک…… زاناں چرائیءِ زہر گرگءَ، کمّے دل کہر بوت، کہ گوں سارُکءَ آئیءِ گِلّہے کتءُُ حبرحبرءِ سرا پہ نادلگوشی…… آئیءِ گُڈی حبرءِ رازے پاشک کت۔ سارُکءَ پہ اہوت سابُک حال دات۔ سابُکءَ روزُک حال دات۔ ءُُ روزُکءَ باریں چونیا شُتءُُ گزّک حال دات۔
گزّک…… بنداتءَ وَ لپرزگءَ لگّت، بلئے کم کمءَ وتی دل ڈڈ کتءُُ حیالءَ لگّت کہ چُشیں لپرزگ…… تاکدینءَ؟، ءُُ پدا…… شُتءُُ آ دگہ براتے ہم حال دات اَنت۔
یک شپے…… کہ سئیناں شوَر یک کت…… ءُُ شپءِ وہدے جاہ جت، گڑا آسنی بمبو…… آئیءِ جندءَ ماں سرءِ تاسُکءَ وارت۔
٭٭٭٭
Post a Comment