شرف شاد | فوٹو : ریگزار
اِزم، ء ُ اِزم ءِ سنچ
شرف شاد
بلوچی زبان ءِ تہا، ھما تہر ءِ کمیءِ مارشت کہ چہ درستاں گیشتر اِنت۔ آ نگد کاری اِنت۔ نگد کاری ادب ءِ دل ءُُ ساہ انت۔ ءُُ داں ادب نگد کاری ءِ زمزمیں دریا ءَ جان نہ شودیت پاک ءُُ ساپ بیت نہ کنت۔ بلوچی ادب کہ نگدکاری ءِ نہ بئیگ ءِ شکار اِنت، ھال ءِے بدتری ءِ نیمگ ءَ گام جنان اِنتءُُ اگاں باز زیت اے نیمگ ءَ دلگوش گور کنگ نہ بیت گڑا بگندئے ما سادگیں تاک ءُُ ھوادگیں لبز جاھگ ءَ دزگٹ گندگ ءَ بیائیں۔
اے نگد کاری نہ بئیگ ءِ سوب اِنت کہ بلوچی ادب ءِ تہرانی بستار ءُُ دروشم نہ گیشتگ اَنت۔ لچہ ءِ پراھی ءُُ شاھگانی بہ بنت یا رمکاری ءِ دشت ءُُ گیابان، ھر نیمگ ءَ گڈمنجی ءُُ نیم ھکیمی ءُُ نیم ملّائی ءِ دروشمے مردم ءَ گندگ ءَ کیت۔ بلوچی ادب ءِ تہا بازیں شئیر ءُُ نبشتانک اَنچیں ھم ھست کہ دو دانکی ھم نہ اَنت بلے مئے گورا مزنیں ارزشءُُ بستارے ءِ واھند انت۔ ءُُ چشیں شئیر ءُُ آزمانک ھم کم نہ انت کہ ازمی ءُُ پگری دروشم ءَ کامیاب ءُُ زندگیں سساساچ اَنت بلے دنز ءُُ مُجاں کپتگ ءُُ بے ارزش انت۔ گپ ءِ متلب ایش کہ دنیگت ءَ مئے تہا اے سنچ ھم نیاتکگ کہ کجام چیزادب انت ءُُ کجام چیز ادب نہ انت۔
مئے اِلم ءُُ زانت ءِ ھال ایش اِنت کہ ما شئیر اشکنیں ءُُ شئیر جوڑینیں، آزمانک وانیں ءُُ آزمانک نبشتہ کنیں، شائری ءِ پژدر چی انت، شائری ءِ زبان ءُُ مھاسن چی انت، آزمانک ءِ راجدپتر چی انت، ءُُ کجام درد (اکرب) آزمانک ءِ تجربہ جوڑ بیت کنت، مارا گوں اے گپ ءَ کار نیست۔ ما اِشکتگ غالب ءَ چہ بیدل ءَ رنگ زرتگ ما چہ مبارک قاضی ءَ رنگ زوریں ءُُ شئیرنبشتہ کنیں۔ ما اشِکتگ کہ منٹوءَ چہ موپاسان ءَ رنگ زرتگ، ما چہ غنی پروازءَ رنگ زوریں ءُُ آزمانکاری ءِ میدان ءَ بورتاچی کنیں۔ پمیشکہ مئے گوراشئیر ءُُ آزمانکانی ازمی پجار پرشت ءُُ پروشیں دروشم ءِ آماچ انت۔
ما اندازہ جنیں کہ منیر مومن ءُُ عطاشاد وشیں شئیر گشنت، وش توار الہان کننت ما ھمے دریا ءَ مان دئیں، ما کتاب ءُُ رسالہ آں گندیں منیر بادینی ءُُ ناگمان ءِ آزمانک گوں اَکساں چھاپ بنت تہ مئے سینگءَ ھم وتی دروشم ءَ را آشکار کنگ ءِ واھگ چول جَن اَنت۔ بلے ما ھجبر اے پگر ءَ نہ کنیں کہ عطا ءُُ مومن کجام درود ءَ وان اَنت کہ آھانی زیمر دلانی تہا داں دور ءَ اثر کنان ءَ ایر کپنت۔ ناگمان ءُُ منیر بادینی کجام اِلم ءَ وِرد کن انت کہ آھانی زبان مردم ءَ سھر کنت۔ ھمے مُپتیں اندازھانی شکار بئیگ ءِ سوب ءَ، ما نہ ازم ءِ روح ءِ تہا ایر کپت کنیں نئے کہ ازم ءِ روح ءَCreatکت کنیں۔
ما ھجبر ازم ءَ را سرپد بئیگءِ جھد ءُُ کوشش نہ کتگ، نہ کہ ازم ءِ اثرات زندگی ءِ سرءَ مارِت کتگ انت۔ پمیشکہ مئے ادب رنگراھیں گٹّ ءُُ گراں ویل انت، مارا کہ چہ راہءَ گاری ءِ سُدّءُُ سما نیست انت ما کجا منزلانی بن پداں شوھاز اِت کنیں۔ زلورت اے گپ ئیگ انت کہ ما منزلانی شوھاز ءِ سنچ ءَ وتی تہا ودی بکنیں۔ راہ ءُُ در وت پچ بیان بنت۔ منزل ءِ شوھازءِ سنچ ”کمٹمنٹ“ گشگ بیت۔ مئے بد بھتی ھمیش اِنت کہ ما ھر لبز ءَ گوں ھما ترتیب ءَ چاریں کہ سائنسءُُ ریاضی ءِ وڑیں اِلمانی منتکی رھبندءَ بہ بنت۔ اگاں سائنس اسولءِ متابک ءَH2oآپ انت یا ریاضی ءَ 4=2+2انت گڑا ھرکجا ءُُ ھر وڑا ھمے گپ انت بلے ادب ءِ تہاچو نہ انت۔
اگاں ماگشیں پِلاں مردم گوں ادب ءَ کمیٹڈ مردمے گڑامئے مکسد ایش بیت کہ پِلاں مردم ءِ گزل ءُُ شئیر یا آزمانک ماں ماھتاکاں چاپ بنت یا واجہ ءِ کتاب درچ ءِ سرا شنگ بنت۔ اے مردم ءِ گوں زبان ءَ کمٹمنٹ لائک سد توسیپءُُ اھترام انت بلے اے مردم زبان ءُُ ادب ءِ زندگ دارگ ءَ ھچ وڑیں رولے ادا کت نہ کنت داں کہ آ گوں ازم ءَ کمیٹڈ مہ بیت بزاں زبان ءِ ھمراھی ءَ پہ یک شائر ءُُ ادیبے ءَ اے ھم لازم انت کہ آ گوں ادب ءَ یا گوں ازم ءَ کمیٹڈ بہ بیت۔ چو وَ مردم ھم گوں زبان ءُُ ادب ءَ کمیٹڈ انت کہ وتی زبان ءِ درستیں رسالہ ءُُ کتاباں بہا زورانت ماں الماری آں سینگار انت۔ آ چہ آ مردم ءَ گیشتر زبان ءِ ھذمت کن انت کہ بے پکراتیں شئیر ءُُ آزمانک نویس اَنتءُُ بس ھما کتاباں بہازور انت کہ ماں آئیءَ آئیءِ جند ءِ شئیر ءُُ آزمانک بنت۔ یک شائر ءُُ ادیبے ءِ بستا رھما وھد ءَ چہ ادب ءِ ھام ھذمتگارے ءَ جتا بیت وھدے آ گوں وتی ازم ءَ کمیٹڈ بہ بیت۔ گوں زبان ءِ سساساچی دروشم ءَ ھمگرنچ بہ بیت۔ بگندئے ماں چلی ءَ پابلو نرودا ءَ اوماں ترکی ءَ چہ ناظم حکمت ءَ مستریں ”بسیار نویس“ بیتگ بلے گوں چلی ءُُ ترکی ءِ نام ءَ ناظم حکمت ءُُ پابلو نرودا ءِ نام پمیشکہ مئے دل ءَ کاینت کہ آھانی ازمی بستار گیش اتگءُُ بلندیں ھند ءُُ جاھے ءَ سر بوتگ۔ اگاں ناں ترکی ءُُ چلی ءَ بازینے ءَ شئیر گشتگ باز مردم ءَ آزمانک نبشتہ کتگ بلے اگاں راجدپتر ءِ تاکاں نرودا ءِ حکمت ءِ نام پشت کپتگ پمیشکہ کہ آھانی گوں ازم ءَ کمٹمنٹے بیتگ ءُُ آھاں ھمے کمٹمنٹ آسرے ءَ رسینتگ۔
گپ ءِ مکسد ایش انت کہ اِزم یک مدامی جھد ءُُ دائمی ”ریاضتے“ ءِ نام انت۔ ازم ھما ڈگار انت کہ آئیءِ سرءَ دھکان کارھمنچو جھد ءُُ مھنت کنت آ ھمنچو گیشتر بر زُرت کنت۔
ما اگاں بلوچ ءِ نام، ءُُ بلوچی زبان ءَ پشت ءُُ زندگ دارگ لوٹیں گڑا مارا پہ ازم ءَ وتی دلاں ھند ءُُ مکامے ودی کنگ لوٹیت، وتی تہ ءِ ازمکار آگہ ءُُ سرپد کنگ لوٹیت۔ ازم ازمی دروشم ءَ گیر آرگ لوٹیت۔ ازم ءَ را گوں وتساچیں نزریہ، ءُُ گیرمنتکی پگر ءُُ ھیالانی بدل ءَ گوں ازم ءَ تورگ ءُُ شاھیم کنگ لوٹیت۔ گڑا، گندئے ما ھما سساساچی ءِ ھمل ءِ شہکؤرءَ کپت بہ کنیں کہ آئیءِ باروءَ اردو زبان ءِ مزن نامیں کواس، شائر ءُُ ادیب ڈاکٹر وزیر آغا ءَ ماں وتی کتاب ”تخلیقی عمل“ ءِ تہا نبشتہ کتگ کہ ”سساساچی ھمل بن اسل ءَ ھما ھمل انت کہ چہ آئیءِ مدت ءُُ کمکّ ءَ انسان چہ وتی ذات ءِ ”قید با مشقت“ ءَ یلہ ءُُ آزات بیت“۔
اگاں ناں ما ازم کار ءِ بدل ءَ تاکّارے جوڑ بہ بئیں ءُُ سیاسی، سماجی ءُُ نفسیاتی ھالتانی رپورٹنگ ءَ دزگٹ بہ بئیں گڑا بزاں ما ھُشکءَ کاگداں سیاہ کنیں، شئیر ءُُ آزمانک نبشتہ کنگ ءِ وابانی بندیگ بئیں، بلے ما ازم ودی کت نہ کنیں، انسان ءِ ارواہ ءَ زبان دات نہ کنیں، بلوچءِ دود ءُُ ربیدگ ءُُ تب ءُُ چاڑاں راجدپتر ءِ ارواہ ءَ کمات نہ کنیں۔ ءُُ نئیکہ وتی نبشتہ کتگیں چیزاں بستار ءُُ بانداتے دات کنیں۔
”بلوچی سبزبات“
٭٭٭
Post a Comment