کرگین | سمّو بلوچ

فوٹو : ریگزار

شپءِ نیم اِنت،توامیں میتگءَ سر پہ وابءَ جتگ۔یکشلیں بے تواری یے۔برے برے کُچکّےءِ دمبُرتگیں توارے کئیتءُُ پدا ہما بزَءُُ بے داگیں حاموشی................مرچی منی ہمراہ ہم نیاتکگ اَنت..........ءُُ من تہنا نشتہ گوں سگریٹءَ شپءِ دامنءَ داگ دیگاہاں......................سہتےءَ پد چہ دُورءَ گاڑی یے ءِ لَیٹ پدّر بنت...........گاڑیءِ لیٹاں سارانؔءِ ڈل گوازینتءُُ دیمءَ پیداک اَنت.......پدا گاڑی اُوشتات،کمیں ّ پُشتءَ شُتءُُ دیم ئے تّرینت.......................لیٹاں پہ یک دمانے کوہدیمؔءِ بیستءُُ سی ایں لوگ برہنگ کُتنت...............دارءُُ تگردءِ لوگاں لیٹ کہ لگّیت تَو گُشئے لوگ نہ اَنت............... لوگی ایکسرے اَنت................ءُُ پدا دمانءَ لیٹ مُرتنتءُُ گاڑی بند بوت...........پہ کلَہے چندے ساہگ درا بوت کہ میتگءَ شِنگ بُوّان اتنت

٭٭

سُہبءَ توامیں میتگ جکسگءَ اَت......مہلوکءَ دلدارؔءِ لوگ چاگرد کُتگ اَت........اولی روچءَ ہرکس گُشاد گُشادءَ ھبرءَ اَت........ہرکسی توار چہ دومی بُرز تِر اَت۔تہنا دلدارؔءِ مات حاموش اَتءُُ جیڑگءَ اَت......................

بلئے انچو کہ وہد روان اَت........مہلوکءِ موسم بدل بُوّان اَت۔مردم وتی آوازاں نِوان کناّن اتنت..........مطلب لبزانی پردگانی تہا موجر بُوّان اتنت.........گُڈسرءَ بس یک توارے پشت کپتگ اَت کہ وتی رنگءُُ دابءَ اَت۔تہنا دلدارؔءِ ماتءِ توار آئیءِ وتی اَت...................ءُُ پدا یک پہ یک مردماں چدا لڈّگ بندات کُت۔دلدارؔءِ ماتءُُ آئیءِ چُک دلدارؔءِ ناکوءَ پہ زور لڈّینت اَنت.......بلئے دلدارؔءِ ماتءَ گُشت منی کرگینءَ بِل اِت..........من ایشیءِ ڈرینگءَ نئیلاں....................مروچاں کوہدیمؔءِ میتگ بس ہمے یکیّں کرگین اِنت کہ اے ویرانگءِ ابیتکیءِ سہڑینگءِ جُہدءَ کنگا اِنت.......

٭٭

منا اے لیٹاں سّک نگیگ کُتہ..............ہزارانی ھسابءَ منی چَمّانی تہا لیٹ روک بنت......چمّ انچو پدّرد بنت گُشئے سوچن اَنت کہ لگّ اَنت ءِے...............لَیٹ روک نہ بنت بلکیں چَمّانی تہا پُتر اَنت................انچو کہ سوچنے آپءِ تہا اِیر برؤت............ءُُ چَمّ تیرُک دینت................من گوں ہمے تورشتءَ ھبر کناں..................باریں چے گُشاں....؟ بلئے بس ھبر کناں............چہ ڈنّءَ وڑ وڑیں توار کاینت بلے من دلگوش ئے نہ کناں.........یک روچے من جَوڑگءَ اَتاں..........دُرس اَتکءُُ گوشدارگءَ بُوتنت..........منی توار منی گوشاں پیداک اَت...........

”ہما کمالؔ کہ دلدارؔءِ پت بُوتہ...........جنگ ئے نہ کُتہ...........پمشکہ دلدارؔ ءَ نزانتہ کہ جنّگ چوں کننت؟ آئیا وتی عمرءِ بازیں سالے ہمے دربرگءَ زوال کُتہ...........ءُُ پدا داوائے بندات کُت گُڈا داں زمانگے نزانتے کہ جنگجاہ کُجا اِنت؟...............دلدارؔءَ باز وہد ببا داتہ...........سرءِے پِر نہ بُوتہ کہ کُجا سر جنئگی اِنت..............تہا..... یا..... ڈنّءَ...............؟بلئے ہما کسانُکیں کمالؔ کہ دلدارؔءِ چُک اِنت ہچ وہد زوال نہ کنت............اے جنگجاہءَ ودی بوتہ...........جنگجاہءَ زندگ بیتءُُ جنگجاہءَ مریت...........اے کمالؔءَ ہچ جاگہ سر جنئگءِ حاجت نہ اِنت...........ہر جاگہ بہ بیت ہمودا جنگجاہ جوڑ بیت..................ءُُ آ سنگر کہ ڈنّءَ بندگ بنت چُشیں بستارے نہ دار اَنت..........سنگر ہما اِنت کہ مردمءِ تہا اَڑ کنگ بیت...........ءُُ ہما اصل سنگر اِنت............کہ منا،تراءُُ تیوگیں راجءَ نِوان کنت............“

منی توار ہمینچکءَ سر بوتگ اَت کہ ایشاں منی ارواہءِ ننگار دیگ بنا کُت............پدا منی چاریں نیمگاں انچیں جَنگلے رُست کہ من ہچ نیمگءَ تاہیر نہ بوتاں۔پدا کّم کّمءَ من  وتا  چِتءُُ  نزّارت............ءُُ من لوٹ اِت کہ چیزے بہ کِشاں..............گُڈا وڑ وڑیں حیال..............رنگ رنگیں نقشءُُ تہر تہریں جیڑگانی کِشگ بُنگیج کُت...............من جُہدکت کہ بکملءِ سرءَ پُلّءُُ درچک ءُُ نقشءُُ نگار بہ کِشاں..............چَمّ کہ زیم بنت گُڈا پاد زمینءِ سرءَ ایر بوت نہ کننت...............دانکہ اے زیمءُُ تورشت بہ ترہنت.......من وتی کارءَ مُشکولاں۔

٭٭

وہد سیاہءُُ تہاریں دَمکے..........ہچ سرءُُ بُن ئے نیست۔تہاری دم پہ سہت رُدان اِنت.........پِر کنان اِنت............ہمینچو ڈنّءَ ہمینچو تہا............ءُُ من وتا نزّآراناں.............یکجاہ کناناں.....................گوں وتی دستءُُ پاداں گندگءُُ جیڑگءِ جُہدءَ کناں............برے برے کہ جانءِ ہاٹی سک باز رؤت.......ہمینچو ناتوان باں کہ کوچنڈگے اوں سّگ اِت نکناں.............گُڈا من وتی دستءُُ پاداں تچک کناں...................ءُُ کسان کسانُکیں بالی مُرگ کاینتءُُ منی دستءُُ پادانی سرءَ نند اَنت......لیئب کننت........سَوت جننت...........وہدے کہ دمبر اَنت.....تہ منی چَمّانی تہا ایر رؤاَنت............اے دمانءَ من نہ گریت کناں..........ءُُ نئیکہ بچکنداِت کناں...............بس واب کپاں............

٭٭

لوگےءِ دریگاں بُہ دون ئے...........آ چوں بیت...........؟من انچشاں.........منی دست بُہ شُتیں من انّوں چہ وتا ڈنّ دراتکاں..........منی تہا منی جندءِ نپس بند بُوّان اِنت۔وہد انچیں شیپے کہ منا سرا داں پاداں پتاتگے.............

بنداتءَ کہ من اِدا اتکاں۔منی تُرس سیاہیں شِنکّے اَتءُُ دائم منی کشءَ بستگ اَت................من کہ پدّرد بُوتاں پِلینگ اتے.........................

برے برے کہ منی پادانی چیرا لگتَ بوت تہ منا کانٹ ئے جت۔بلئے مروچاں بس مناں ءُُ ہمے تہاریں دمک اِنت۔منا پہ شِنکّءَ زہیر کنت۔من مُدام دزموش ئے کناں بلئے اِدا نہ اِنت..............من زاناں تہاریءَ پِلکّ اتہ............تہاری شُدیک اِنت...........بہِ سیر نہ بیت.....................پیسرا منی چَمّ ئے ایر بُرتنت........پدا رنگ.........واب.........جیڑگءُُ چہ دُرساں رند ہمے سیاہیں شِنکّ ئے ایر بُرت..............

٭٭

مرچی شش ماہءَ رند من ہما بُرزیں جُمپءِ سرا اوشتاتءُُ ندارہ کنگاہاں...........بلئے نوں کوہدیمؔءِ میتگ لڈّاِتگ.............بس یک کرگینے وتی جاگہءَ مِکّ اِنت..........ہچ مردم نیست.............تہنا دلدارؔءِ کرگین گوں وتی ہورکیں اَمبازاں اوشتاتہ.................

من دانکہ تہاریءَ ہمدا جّل اِت...........بلئے انشپی ہچ لَیٹ اے نیمگءَ نیاتک۔میزاں میزانءَ کرگین ہم شپءَ وتی چادرءَ پتاتءُُ من تہنا پشت کپتاں.

٭٭٭٭