 |
| فوٹو : ریگزار |
پولیس انسپکٹر اوچو میلوف ءَ آزمان رنگیں دراجیں کوٹے گور ءَ ات ء ُ یک بنڈلے دست ءَ ات ،بازار ءِ چار راہ ءِ سرا گوزان ات۔ سہر مودیں سپاھیگ ءَ سامان ءَ چہ پرُایں ٹوکری یے کوپگ ءَ ات ء ُ آئی ءِ پشت گرد ءَ روان ات۔۔۔ہرچہاریں نیمگاں بے تواری ات۔۔۔چار راہ ءِ سرا ہچ کس اوشتوک نہ ات، کسانیں دکان ء ُشراب جاہانی دپ چو وریگ ءَ پچ ات انت ء ُ نزیک ءَ پنڈوکے ہم نہ اوشتاتگ ات۔
”بزاں تو دپ جنے،یلہ چریں کچک“ اناگت ءَ میلوف ءِ گوشاں ہمے توار کپت ”اڑے ایشی ءِ بگرءِ رؤگ ءَ میل ءِ مروچاں دپ جنئگ ءِ سرا بندش انت“
پدا کچکے ءِ گرانیں توارے پیداک ات اوچو میلوف ءَ چک ترینت تا دیستے کہ بیویاری پیچوگین ءِ دار ءِ گودام ءَ کچکے سہ دست ء ُ پاد ءَ تچان ءَ دراتک، یک مردے کچک ءِ رند ءَ سرپتگ ات، آئی ءَ کلف کتگیں پشکے گوار ات،واسکٹ ءِ بٹن یے پچ اتاں پہ کچک ءِ گرگ ءَ ہیسک ء ُ ہمپان ات۔ ہمے نیام ءَ آئی ءَ کچک ءِ پش پاد گپت۔ کچک ءِ چانگگاں دنیا سرا زرت، دکانانی تہاساڑی ایں مردماں سرکش ات، دیست یے کہ گودام ءِ نزیک ءَ انچیں مچی ء ُمیٹرہی یے کہ پاد ءِ ایر کنگ ءِ جاگھہ نیست، انچو سماکپت کہ تیوگیں شہر ءِ مردم ہمد اجپتگ انت۔ واجہ انچو لگ ایت کہ ادا جنگ ء ُ چوپ ایں!۔۔۔سہر مودیں سپاھیگ ءَ درائینت۔۔۔ اوچو میلوف ءَ گوں ترندی ءَ گام کشان کت انت ء ُ مچی ءِ نزیک ءَ سر بوت،
دیم پہ دیم ءَ ہما مرد اوشتوک ات کہ آئی ءَ کچک دزگیر کتگ ات، آئی ءَ وتی چپیں دست برزءَ کتگ ات ء ُ چر آئی ءِ لنکک ءَ ھون پٹگ ءَ ات ء ُ مردماں وتی لنکک ءَ پیش دارگ ءَ ات، اوچو میلوف ءَ پجہ آورت کہ اے مرد سنارخریوکین انت۔ مچی ءِ نیام ءَ اسپت رنگیں کچک کپتگ ات ء ُ سک لرزینگ ءَ ات،کچک ءِ چماں تکانسریءِ عکسے پدر ات۔
”اد ا چے بوہگ ءَ انت“اوچو میلوف مردماں کوپگ جنان بوت،تہا پترت ء ُ جستے کت، تو ادا چے کنگاءِ؟ تو وتی لنکک پرچی برز کتگ۔۔؟ اے کئی جاک ء ُ سلواتانی توار ات؟
واجہ من بے تواری ءَ چو مسکین یے ءَ جنزان اتاں“ خیریوکین ءَ وتی دست دپ ءَ کتء ُ کلگ ءَ لگ ات۔ مناں متیری مترچ ءَ گوں گپ کنگی ات ء ُدارانی بابت ءَ جستء ُ پرس کنگی ات،اناگت ءَ اے کچکءَ منی لنکک دپ جت،من ایشی ءِ کار ہم کار نہ داشتگ۔ پہل کن من پوریا گرے آں۔۔۔منی کارسک گران انت۔۔ واجہ، تو چوش کن منی مالک ءَ چہ منی مز ء َ بگر ء ُ بدے۔ بوت کنت لنکک ءِ درد ء ُ دورانی سبب ءَ داں ہپتگے ءَ من کار ءَ شت مہ کناں۔اے قانود کدی آرگ بیت کہ ھونواریں جناوراں ہم سزا دئیگ بیت، اگاں اے انچو پہ دیم ہرچ کس ءَ دپ بہ جن انت گڑا زند وا عذابے بیت۔
شریں شریں، اوچو میلوف ءَ کلگے جت،بروان برز کت انت ء ُ برانز گپت۔۔۔کچک ءِ واجہ کے انت؟ من آئی ءَ چویلہ نہ دیاں،من پیش داراں،کہ آہاں کچک چو پرچا یلہ چر کتگ انت۔ آہاں قانودلیبے جوڑکتگ،ایشاں من ہمنچوڈنڈ ء ُ ملام بہ جناں آہاں وت سما کپ ایت کہ کچکانی یلہ چر کنگ ءِ آسر چے بیت۔؟ من پیش داراں۔۔ایلدرین، آئی ءَ سپاھیگ ءِ نیمگ ءَ چک ترینت ء ُ گشت معلوم بہ کن اے کچک ءِ واجہ کے انت ء ُ اے بابت ءَ بیان یے ہم نبشتہ بہ کن،کچک کشگ بہ بیت بوت کنت ھڑکہی یے۔ بلے آخر اے کچک کئیگ انت؟
جنرل ژیگالوف ئیگ انت۔ مچی ءِ نیام ءَ توارے چست بوت۔
جنرل ژیگا لوف! ہاں،یلدرین کوٹ ءَ چہ منی گورا کش، توبہ، چشیں گرم، بگند ءِ ھور بوہگی انت۔آئی ءَ خریوکین ءِ نیمگ ءَ چک ترینت۔
”من اے گپ ءَ اجب حیراناں کہ ایشی ءَ ترا چون دپ جتگ؟ تئی لنکک ءَ داں چون سر بوتگ۔؟اے کسانیں کچک ء ُ توانچو برز ء ُ زرنگ!تئی لنکک ءَ الم ءَ کیلہ یے مان اتکگ ء ُ توہمے حیلہءَ مزگرگ لوٹ ءِ۔۔۔من شمے رگ رگ ءَ واقف انت۔
واجہ ایشی ءَ مسکرا مسکرا ءَ کچک ءِ پونزءَ روکیں سگریٹے پرداشتگ پمیشکہ کچک ءَ دپ جتگ۔ کچک وت سرا ہچبر دپ نہ جنت!۔۔۔واجہ، خریوکین ہر روچ یک نہ یک پلینڈی یے کنت۔
اڑے ھو! وتسر ءَ مہ جن ء ُ معنا مہ کن تو زاناں مناں دیستگ کہ من چو کتگ؟آخر دروگ پرچا پندے؟واجہ وت زانت کہ دروگ کئے بندگ ءَ انت ء ُ کے راست انت۔۔۔اگاں من دروگ بندگا انت گڑا مجسٹریٹ ءِ گور ا منی کیس ءَ نبشتہ بہ کن۔۔۔قانون گش ایت دراہیں مردماں ہم سنگین حق است۔۔۔منی برات ہم پولیس ءَ انت،خریوکین ءَ درائینت۔۔۔!
”پوتاری مہ کن!“
”نا واجہ اے جنرل صاحب ءِ کچک نہ انت۔۔۔“سپاھیگ ءَ سنگینی ءَ گوں پسہ دات، آئی ءِ گورا چشیں کچک نیست، آئی ءِ دراہیں کچک شکاری انت،
،”تو اے گپ ءَ دلجم ءِ“ھؤ من شری ءَ زاناں! جنرل صاحب ءِ کچک گران نہاد ء ُ شریں نسل ءِ کچک انت، ایشی ءَ بچارچونیں پد ڈولیں کچکے۔ اگاں چشیں کچک پیٹرس برگ یا ماسکو دمکاں یلہ چری ءَ گندگ بہ بیت،حشرے باریں چے بیت،قانون ءِ بابت ءَ کس پگر ہم نہ کنت،ہما دمان ءَ کچک ءِ کار حیر کنگ بیت۔ خریوکین تراباز درد بوتگ۔ اے معاملہ چو ہلاس نہ بیت مالک ءَ الم ءَ سزا دئیگ بیت۔۔۔؟
بلے اے کچک جنرل صاحب ئیگ ات”سپاھیگ ءَ وتی گپ بدل کت“ من زیک جنرل صاحب ءِ اوتاک ءَ انچیں کچکے دیستگ۔۔۔اے الم ءَ جنرل ءِ بیت،چہ مچی یے نیام ءَ پدا توارے چست بوت! ”ایلدرین منی کوٹءَ گور ءَ دے،سارتیں گواتے منی بدن ءَ ایر کپگ ءَ انت،مناں لرزگے چیر کپتگ، کچک ءَ جنرل صاحب ءِ گورا بر ء ُ جنرل ءَ کچک ءِ بابت ءَ جست بہ کن، جنرل ءَ منی کلھہ آں بدے ء ُ بہ گشے کہ اے کچک چار راہ ءِ سرا مناں دزکپتگ ء ُ ایشی ءَ دگانی سرا چو یلہ مدے۔ اے شریں نسلے ء ُ گران نہادیں کچکے۔ اگاں اے کچک چو یلہ چر بہ بیت ادا ظالمیں مردم بازیں، ایشی ءِ پونز ءَ روکیں سگریٹ پر دارگ ءَ مھتل نہ کن انت،پدا کچک سکیں نازرکیں جناورے۔۔۔
بچار جنرل صاحب ءِ رکاب دار پیداک انت،چر آئی ءَ جست کنیں۔۔۔،،
اڑے ھو پروخو! ادا بیا اے کچک ءَ بچا ر تئی جنرل ءِ نہ انت۔۔؟
شما ہم حد کتگ! ماکدی چشیں کچک داشتگ،،
نوں گیشیں پٹ ء ُ پاس مہ کن۔۔۔،،اوچو میلوف ءَ درائینت۔۔”اے یلہ چریں کچکے،، ادا اوشتگ ء ُ وتسریں گپ ءَ پائدہ نیست۔۔۔من ترا گشت کہ یلہ چریں کچکے،ایشی ءَ بہ کش اتء ُ اے معاملہ ہلاس کن ات”اے مئے نہ انت،پروخو وءَ پسہ دات،،
اے جنرل صاحب برات ئیگ انت کہ لہتے روچ پیسر اتکگ۔
جنرل صاحب چشیں کچک نہ داریت،آئی ءِ برات چشیں کچکانی شوق انتء ُ باز دوست داریت۔
تو چے گشت،جنرل صاحبءَ برات اتکگ۔؟ولادیمیر ایوانچ۔؟
اوچومیلوف پچ دراہت،آئی ءِ مج اتگیں دیم ءَ نیم توامیں بچکندے تالان بوت۔
بچار، مناں معلوم ہم نہ بوتگ کہ مہمانے اتکگ۔
دیریں منی دل ءَ بوتگ کہ وتی برات ءَ گوں گپ ء ُ دیوانے بہ بیت،بلے من آئی ءِ آہگ ءَ سہی ہم نہ بوتگ انت!اے کچک بزاں ہمائیگ انت۔۔؟ ایشی ءِ لنککے دپ جتگ؟
آئی ءِ دیم ءِ سرا بچکندگے درا بوتء ُ گشت یے انچو مہ لرزین کچک ءَ ترا وتسرا دپ نہ جتگ،اے جوانیں کچکے۔پروخوو ءَ کچک گراں روپ کت ء ُ چہ گودام ءَ دراتک۔۔۔
مردم خریوکین ءِ سرا کندگ ءَ لگت انت
”ترا من پہل نہ کناں!اوچو میلوف ءَ خریوکین ءِ سرا چم در آؤرت انت،وتی دراجیں کوٹ شری بدن پتات ء ُ بازار ءِ چار راہ ءَ گوازان بوت۔
٭٭٭٭
Post a Comment