منی وابانی شپ تاک | اے. آر. دادؔ

اے آر داد

دریا دیمءَ اتکگ اَت۔ آپ داں دگّءَ سربیتگ اَت۔ من میتگاں گوزان اِتءُُ آپءِ تہا ایر اتکاں۔

گَونڈوئے آپءِ تہا اوشتاتگ اَتءُُ پیشّی یے بال دیگءَ اَت۔

من جُست کت ”بچا اے چی تو پیشّی یے بال دیگءَ ئے“

درائینت ئے ”زی من اے ایر کتگ، مرچی ہُشک بوتگ“۔

منی پت سُہررنگیں اپسےءَ سوار اتکءُُ منی سرونءَ اوشتات۔ منی نزیکءَ منی مستریں بچ ہم اوشتاتگ اَت۔ من نادراہاں سُرگی نیاں۔ منی پت منا گُشیت ”تئی الاج من کاگدےءِ تہا نبشتگءُُ تئی سبزچکیں کتابءِ دومی تاکءِ شمءَ ایر کرتگ۔ ہمائیءَ درگیج توانی دِنگّءُُ دلینگ بئے“۔ گوں ہمے گپّانی کنگءَ پُشتءَ ماندنتءُُ رؤت۔ من لوٹاں وتی بچءَ بُگشاں بروت کتابانی تہا ہمے کتابءَ بہ شوہازیت کہ یات کئیت من گوستگیں گرماگءَ کہ سک تُنگّ دست اِتاں، آ کتاب ہمساہگےءِ گورا بہا کرتگ۔ ہنچکءَ باریں کاگد آئیءَ کجا کرتگ۔

من لوگءِ سرا اوشتاتگ اِتءُُ وتی ڈبّءِ کپوتاں چارگءَ اِتاں کہ شُورے رُست۔ من ہمانگو چاراِت۔ اُودا کس نیست اَت بلئے مئے میتگ مداں مدانءَ قبرستانے بوہان اَت۔

من آئیءِ دستاں چارگءَ اتاں۔ آ منی جندءَ چارگءَ اَت۔ من درائینت کہ ”ترا دوسیر نصیبءَ اِنت“ آئیءَ وتی دست ژپّ اِتءُُ پاد اتک،ءُُ بچکندگی درائینت ئے ”من شمے لوگءَ روپگےءِ رندءَ اتکگاں مئے لوگءَ مرچی مہمان پیداک اَنت“۔

من دنیگا ہمے سما کنگءَ اِتاں کہ آئیءِ دست منی دستءَ اِنت، بلئے ہنچکءَ آ درکپتگ اَت، ءُُ بے روپگءَ رؤگءَ اَت۔مارا نامداریں گوشندہےءُُ نامداریں گدار نویسے ہمراہ اَت، ما تیابءِ نزیکءَ لوگےءِ بندگءَ تگّءُُ تاچءَ اتنت۔ تیاب باز پُشتءَ شُتگ اَت۔ منا چو ہم گُمان بوتگ اَت کہ یکءُُ دو کس پیشءَ اُودا است اتنت، ءُُ دلمانگ اتنت کہ بوجیگےءَ سوار بہ بنتءُُ دریں ملکےءَ بُرونت۔

گوشندہءُُ گدار نویس پگرءَ اتنت کہ چون مرچی شپ اِدا دیوانے بکن اَنت۔ من دور زِرءَ چارگءَ اتاں کہ گورمانی تہا گژمبئیں بوجیگے وتا چیر دیگءَ اَت۔ ہما دوئیں مردم ہمے بوجیگءِ ودارءَ ریامانی پُشتءَ چیر اتنت۔ یکےءَ تَنکّیں ریش پِر اَت،ءُُ دومیءِ صورت گوں من گندگ بوّگءَ نہ اَت۔ تیاب آلاڑ اَت گورانی کوہنیں لوگ اتنت۔ یک بانے کہ درائیناں چہ ساپءُُ سلّہ اَت، من ہمودا پُترتاں۔

مِہریءُُ ماہ جان ہمودا نشتگ اتنت۔ اِشاں پمّنءَ نپادے پچ کرتگ اَت۔ اولءَ مہریءُُ پدا من گوں ماہ جانءَ چیزے کتاب پیش داشت کہ منی حیالءَ من چدءُُ ساری نہ دیستگ اتنت۔

٭٭٭٭

دلگوش: اے آزمانک واجہ اے آر دادءِ منتءَ چہ "ریگزار"ءِ ویب تاک ءِ تہاشنگ کنگ بوہگءَ اِنت۔ادارہ