گِندئے من دْرچکے بوتّیں ۔۔۔ ق س قیس

فوٹو کریڈٹ Pexels

آزمانکار: ق س قیس

۵ اگست ۲۰۲۰

آپسر تربت کیچ

منی نام شاری اِنت۔ منی اُمر سی ءُ ھَشت سال اِنت۔ جَنک وَ چوناھا وتی اُمر ءَ چیر دَینت بَلے منی بیوسی اِنت کہ شُمارا ھال دَیگ ءَ آں۔ چیا کہ اے اُمر ءَ سر بوھگ ءَ پد ھم منی بھت ءَ ھِچ شھزادگ نہ یتکگ۔ منی بالاد ءِ وشنود کَنگ ءَ کسّ ءَ وتی کُماریں چمّ شانک نہ داتگ اَنت۔ پرچا کہ یکّے وَ ھُدا ءَ منی دیم ءَ نُور ءُ جلواھے نہ بکشاتگ کہ چمّانی سارت کَنگ ءِ کار ءَ بہ کنت ءُ دومی گْرمپُک ءِ نادراھی ءَ وتی زوراکی گوں وتی پشتگیتکگیں نِشاناں منا پہ ٹیکی ءَ داتگ۔ من پہ اُمّیت ءَ زِند ءِ بَلاھیں بھرے ندْر کُتگ بَلے نوں اوپار ءِ لوھیگ سر رتکگ۔ چوناھا بہ گِندے شُما منا گوش مہ دار اِت بَلے چے کنے۔ نوں پشتکپتگیں چیزّ وَ منی گْور ءَ ھمیش اِنت

ھُدا ھم اجب اِنت گِندے؟ من ءَ سْیاھی یے بکشاتگ ءُ بے مھر ئِے کُتگ بَلے منی شُگر ءُ منّت ءِ سِکین ءَ چے ھم بے تْرانگ نہ اِنت۔ زی تْرو دُرّاتون گْوشیت کہ جورِکان ءِ زْیارت ءَ بُرو ءُ دُوا بہ کن، تئ مُراد پیلو بنت۔ چُشیں وَ ھِچ درگاہ ءُ پیر مات ءَ پشت نہ گیتکگ بَلے چے کنے دست کہ پْرشیت، گْور ءَ ئِے کناں۔ ھمیش اِنت مرچی مات سر گِپتگ۔ منی چوناھا سئے گُھار اَنت کہ اچ من کَستر اَنت بَلے دْراہ وتی مردانی لوگاں شات ءُ ایمنیں زِندے گْوازینگ ءَ اَنت بَلے من؟؟

"شاری! او شاری!" 

"ھاں چی یے؟"

"تو زُوت بانور بئے"

"مسکرا مہ کن"

"ناں، راست گْوشاں"

" تو بَلے کئے؟"

"من شاری آں"

ھمینچو بوت ءُ من چہ واب ءَ جہہ سَرِتاں۔ اے چونیں وابے؟ ھُدا تو واب ءَ ھم منا کَلاگ زیرگ ءَ ئے؟ اینچو ھم پرتو بد نہ بوتگاں۔

تْرو دُرّاتون مئے بان ءِ دپ ءَ گوں مات ءَ ھلوت کَنگ ءَ اِنت ءُ من دریگ ءِ دپ ءَ اوشتاتگ آں۔ ڈنّ ءَ زمستان گوں گوریچّ ءَ وتی زور ءِ منّینگ ءَ ساڑی اِنت ءُ مات ءُ تْرو دُرّاتون روتاپ ءَ نِشتگ اَنت۔ مات وتی نُماسگ ءِ پشک ءَ دوچگ ءَ اِنت ءُ من؟ من وتی کودکیں دِل ءِ گوما لیب کنگ ءَ آں۔ دُور ھمساھگانی لوگ ءِ دپ ءِ دْرچک شیکّو وَران اَنت۔ من جیڑگ ءَ آں گِندے من دْرچکے بہ بوتیں سکّ وش اَت۔ بہ گِندے کسّے پہ ساھتے منی ساھگ ءَ مھتل بوتگ اَت۔ بہ گِندے منی شاھانی سَر ءَ مُرگانی کُدوھے بوتگ اَت ءُ آوانی تَوار ءَ ابرم ءِ زیبائ گیش کُتگ اَت۔ بہ گِندے منا یکّ کودَکے ءَ چیکّوے بستگ اَت ءُ شیکّو وَران ءَ بچکندگانی جوھے ملّ اِتگ اَت بَلے ارمان! شُمارا وش بوھگ ءَ نہ اِنت ناں کہ من نا اُمّیت آں؟ شر اِنت۔ من زاناں کہ یک روچے منی وابانی شھزادگ کئیت ءُ منا منی وابانی مُزّ ءَ دنت۔ آئ ءِ کَوار ءَ ماہ ءُ استال بنت۔ آ آواناں منی شار ءِ دامُن ءَ بندیت۔ ماہ ءُ استال؟؟ شاری اینچو گُڑاں؟؟ 

"شاری او شاری!"

"ھاں امّاں"

" بْیا منی چُک"

"پیداکاں"

"شاری، تئ تْرو گْوشیت کہ ھالد ءِ بچّ گْوھرام تَرا دوست بیت اَگاں ما آئ ءَ بہ زیریں"

" ھرچی شُما زان اِت امّاں"

" شر اِنت منی چُک"

مات ھم اَجبیں ھَبر کنت ۔ اے نوں جُستے؟ کور ءَ چے باید اِنت کسّ اے جُست ءَ مہ کنت کہ تو رازی ئے اگاں ما ترا دو چمّ بَہ دئیں۔ ھیر نوں منی واب پورا بنت۔ من ھم بانور باں۔ من ھم پہ مُرادے وتی لوگواجہ ءِ وَدار ءَ کناں وھدے آ کئیت۔ پدا ما ھردو ھوری ءَ وَرگ وریں۔ پدا شپ ءَ ما یکّ ءُ دومیگ ءِ امبازاں بیں۔ آئ ءِ بدن ءِ شِرکنی ءَ چے منی جوزگانی زِر چول جنت ءُ ما یکّے دومیگ ءَ چو واد ءُ آپ ءَ ھَوار بیں۔

ڈُھل ءِ تَوار باریں داں کُجا رَوگ ءَ اِنت بَلے منی سُور اِنت۔ ھئو منی مرچی جُلبندی اِنت۔ دزگُھار دْراہ جُل ءِ تہا نِشتگ اَنت ءُ گپّ گپّ ءِ سرا ٹھک دئیگ ءَ اَنت۔ ڈنّ ءَ سالونک ءِ مردُم اتکگ اَنت۔ چاپ ءُ ناچ اِنت۔ بَلے اررر چون گرم اِنت وللّہ۔ اے جُل ءِ تہا ءُ پدا ڈنّ ءَ جنیناں مچّ کُتگ با۔ بَلے شومیں شاری ھمے وَ وشّی اِنت کہ ترا جُل نسیب بوت۔ نوں چیا زنگ ءَ جنئے کھروار! شُما بہ گِندے ایشی ءَ وابے سرپد بوھگ ءَ ئے بَلے من راست گْوشگ ءَ اَنت۔ ھئو منی سُور اِنت۔ گوں گْرمپُک ءِ دانگاں، گوں سْیاھیں دیم ءَ! سْیاھیں دیم ءَ؟ ناں من وَ دُنیا ءِ شررنگ تریں جَنک آں۔ 

 ھیمش اِنت ھما روچ اتکگ کہ ھر کسی واب اِنت۔ ھئو مرچی منی نکاہ ءِ شپ اِنت۔ سالونک ءَ را کَبول کنگ ءَ پد منی کش ءَ نادینگ بوتگ ءُ انوں منی چپّیں کش ءَ اِنت۔ مئے دیم پہ دیم ءَ جنک ءُ جنین نِشتگ اَنت کہ مارا بِچار اَنت بَلے من نہ لوٹاں کہ کسّے منا ائیب بہ دنت۔ سالونک وَ چوناھا ائیبدار نہ بیت اَگاں گوں من نِشتگ بَلے مرچی سرگْوپ ءَ منا سینگارِتگ۔ دزگُھار سمّی ءَ پد ءَ ھمینچو میکپ جتگ کہ گپّ نہ بیت۔ ھمیش اِنت جنین نوں آستہ آستہ رَوان اَنت۔ نوں ھمیش اِنت در بند کنگ بوتگ۔

" شاری! گپّے زانئے؟ من سکّ دمبُرتگ، من ءَ بِل من وپساں"

" شرّ اِنت"

مرچی سُھب ءَ پدا سالونک ءِ مردُم پہ مُبارکی ءَ اتکگ اَنت۔ دوشی وَ ناں آئ ءَ منا امباز اِت نیکہ ما وپت ءُ واب کُت۔ چوناھا ھم اولی شپ ءَ باید اِنت کہ مہ بیت۔ پمشکہ من ھِچ نہ گْوشت۔ شُما انّوں زھر ءَ تْرکّگی ئے کہ من چونیں بے سُدے آں کہ چُشیں ھَبر کنگ ءَ اَنت بَلے راستی وَ ھمیش اِنت۔ ھیر ھمیش اِنت کہ پدا شپ اِنت ءُ پدا منی واب ءُ امّیت اَنت۔

"شاری! تو چو کن منی واستہ سر ءِ گولی یے بْیار کہ من سر درد ءَ اِنت۔ من گولی ءَ وَران ءُ وپساں"

"شر اِنت من انّوں رَواں کاراں"

ھَپتگے گْوستگ بَلے آ منی نزّیک ءَ نہ یتکگ۔ من ھیراناں کہ باریں جیڑہ ءِ جند چی اِنت۔ مرد ءُ جن، آ بی نوک سُور وَ چو نہ اَنت۔ وپت ءُ واب وَ ھیر، منی گْورانی گوما ھم لیب نہ کنت نیکہ منی لُنٹانی واسے گیپت۔ ھُدا ! پَدا؟

" منی ءُ تئ سُور ءَ ھپتگے گْوستگ بَلے تو ھما اِنت منی نزّیکّ ءَ نہ یتکگ ئے۔ نیکہ وپت ءُ واب ءِ لوٹ کُتگ۔ مُدام بس دہ ءُ یازدہ ءَ تئ سر درد کنت ءُ تو واب کپ ئے"

" منی انّوں موڑ نہ اِنت۔ ھر وھدے کہ موڑ بیت۔ ترا گْوشاں"

" بَلے منی ھم واھِشت است اَنت۔ من ءَ وَ تو چٹ پراموش کُرتگ"

"ناں چشُیں ھبرے نہ یے"

" گُڑاں ھبر چی اِنت؟"

" منی سر درد ءَ اِنت۔ تو بِل من وپساں"

" ناں، داں تو نہ گْوش ئے کہ جیڑہ چی اِنت۔ من ھم ترا وپسگ نئیلاں"

" تو بِل ناں۔ چو مہ کن گُڑاں"

" نہ، بُہ گْوش گوں"

" راستی ایش اِنت کہ، راستی ایش اِنت کہ، تو بِل من وپساں"

" گْریوگ ءَ ئے چیا، من ءَ بہ گْوش گوں۔ من تئ لوگی آں"

" راستی ایش اِنت کہ منا، منا ، منا! او اللّہ!"

" ترا چے بُو؟ تو مہ گْریے ءُ وتی گپّ ءَ بہ گْوش"

"راستی ایش اِنت کہ،کہ، کہ  منا نادْراھی یے گوں۔ منی کیر مِکّ نہ بیت۔ منا تئ مات ءِ گْریوگاں مجبُور کُت کہ من گوں تو سانگ بہ کناں بَلے من گوں تو وپت ءُ واب ءِ کابِل نہ آں۔ اگاں تو وپت ءُ واب لوٹ ئے گُڑاں گوں منی بْرات ءَ بہ کن۔ کس سھی ھم نہ بیت ءُ تئ واب ھم پیلو بنت"

 کَندگ ءَ ئے یا گْریوگ ءَ؟ ھیر اگاں جُست بہ کنئے کہ پدا چے بوت گُڑاں ایش اِنت کہ من دریگ ءِ دپ ءَ اوشتاتگ آں۔ دُور دْرچکے شیکّو وران اِنت ءُ من جیڑگ ءَ آں کہ گِندے من دْرچکے بوتّیں، سکّ شر اَت۔

٭٭٭